Οι αριστερόστροφες πολιτικές δυνάμεις

 

peloponnisiaki.gr

 – 22 Ιουλίου 2013

του Σαράντου Λέκκα

οικονομολόγου

Επί σειρά δεκαετιών η αριστερή διανόηση προσπαθούσε να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι οτιδήποτε εκπορεύεται  από την αριστερά είναι κοινωνικά δίκαιο, κοινωνικά ευαίσθητο, περιβαλλοντολογικά προσεγμένο και πολιτικά άρτιο.

Τα εκλογικά ποσοστά μέχρι και την διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012 ήταν τέτοια που τα ωραία λόγια δεν μπορούσαν εκ των πραγμάτων να κριθούν σε επίπεδο διακυβέρνησης.

Ο έλληνας ψηφοφόρος δεν πίστευε στις ουτοπικές διακηρύξεις της αριστεράς και μέχρι το 2012 τις είχε θέσει στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και η απορρύθμιση του διπολικού πολιτικού σκηνικού έφερε προ των πυλών της εξουσίας αριστερόστροφες πολιτικές δυνάμεις.

Τότε, το μεν  ΚΚΕ ξεκαθάρισε την θέση του, ότι  η συμμέτοχη στη διακυβέρνηση της χώρας δεν είναι στις προτεραιότητες του και αυτο-τοποθετήθηκε στις αιώνιες αντιπολιτευτικές δυνάμεις, ο δε ΣΥΡΙΖΑ έχοντας προσελκύσει ότι κρατικίστικο και παρασιτικό αντιπροσώπευε το ΠΑΣΟΚ πήρε την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η ΔΗΜΑΡ αντίθετα με πλαίσιο το  ρητορικό νεφέλωμα  της υπευθυνότητας, της κοινωνικής ευαισθησίας , του κράτους δικαίου, της αριστερής συμμετοχής στην διακυβέρνηση μπήκε στην κυβέρνηση ανοίγοντας την φιλολογία για το αριστερό άλλοθι των μνημονιακών δυνάμεων.

Η κυβερνητική της αντοχή σύντομη , μόλις ένα χρόνο , όμως χρονικό διάστημα αρκετό για να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα για το τρόπο σκέψης όλων αυτών που ομιλούν για την εναλλακτική διακυβερνητική επιλογή.

Οι αριστερόστροφες πολιτικές δυνάμεις έχουν συμβιβαστεί με τις βαρύγδουπες και λαϊκίστικες  πολιτικές προσεγγίσεις.

Είναι οι ‘καλοί’ του πολιτικού συστήματος, είναι αυτοί που βρίσκονται πάντα ‘δίπλα’ στον εργαζόμενο, που ‘κλείνουν το μάτι’ στο συνδικαλιστή όταν αυτός στα πλαίσια της δύσοσμης κουλτούρας που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να δικαιολογήσει τον κοπανατζή , να ρίξει στα ‘μαλακά’ τον επίορκο και ποινικά κολάσιμο πολλές φορές εγκαλούμενο συνάδελφο του.

Είναι αυτοί που έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα της κριτικής , της απόλυτης γνώσης, της ασυμβίβαστης θεώρησης της πραγματικότητας. Είναι αυτοί που ποντάρουν στα κατώτερα ένστικτα των απλών πολιτών , εξωραΐζοντας ακτιβιστικές και στα όρια της νομιμότητας ενέργειες.

Είναι αυτοί που σιωπούν όταν όμοροι πολιτικοί τους χώροι προσλαμβάνουν τα δικά τους παιδιά στον δημόσιο τομέα. Είναι αυτοί που θεωρούν ότι η στρέβλωση της ιστορίας και της εθνικής κληρονομιάς αποτελεί είδος πολιτικής μαγκιάς και αποδοχής.

Είναι  αυτοί που θεωρούν την ευθύνη αστική προκατάληψη , την παραγωγικότητα εθνική μειοδοσία , την ιεραρχία άχρηστη δομή , το εθνικό συμφέρον εθνικιστική παρόρμηση  και την πειθαρχία ανελεύθερο κατασκεύασμα.

Όταν όμως έρχεται η ώρα της πραγματικής ευθύνης , της πραγματικής κοινωνικής ευαισθησίας  με τη συμμέτοχη στη διακυβέρνηση της χώρας , όπως με την περίπτωση  της ΔΗΜΑΡ ,τότε αποκαλύπτεται ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο αρτηριοσκληρωτικό  , πιο ανελεύθερο, πιο υποκριτικό  , πιο καταστροφικό, πιο ανάλγητο  , πιο αντιπαραγωγικό, πιο παρασιτικό, από την αριστερή προσέγγιση της πραγματικότητας.

Όλοι όμως αυτοί ξεχνούν ότι η ελληνική κοινωνία επιζητά χρήσιμους, αποτελεσματικούς και πραγματικά κοινωνικά ευαίσθητους πολιτικούς.

Δεν θέλει πολιτικούς που αρέσκονται σε λεκτικούς εξωραϊσμούς, δεν θέλει δημαγωγούς, δεν θέλει την ακατάσχετη πολυλογία της αριστερής κουλτούρας. Κουράστηκε από τους θαυματοποιούς, αηδίασε από αυτούς που επιζητούν την άνετη θέση της χωρίς ευθύνης αντιπολίτευσης.