Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Η Ελλάδα της Δημοσιονομικής 

Προσαρμογής



ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΛΕΚΚΑΣ

ΣΑΡΑΝΤΟΣ 

ΛΕΚΚΑΣ

Έχοντας κλείσει τρία μνημονιακά χρόνια τέσσερα πράγματα συνεχίζουν να ακούγονται ως παραινέσεις για το μέλλον.
Η συνέχιση και εντατικοποίηση των διαθρωτικών αλλαγών , οι ιδιωτικοποιήσεις , η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και η ανάγκη απομόχλευσης ιδιωτών και επιχειρήσεων .
Αναφορικά με τις διαρθρωτικές αλλαγές πάντα υπάρχει το ερώτημα τι εννοούμε με τον όρο διαρθρωτικές αλλαγές .
Εάν εννοούμε την κεφαλαιοποίηση των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων τότε μπορούμε μετά βεβαιότητας να ισχυριστούμε ότι πραγματοποιήθηκε επιτυχώς .
Εάν εννοούμε την αλλαγή της παραγωγικής διάρθρωσης της οικονομίας μέσω του αναπροσανατολισμού της προς τομείς με υψηλή προστιθέμενη αξία που θα μπορούσαν να προσφέρουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά τότε πάλι μετά βεβαιότητας μπορούμε να ισχυριστούμε ότι  απέχουμε παρά πολύ όχι από το ιδεατό αλλά και από το εμβρυακό επίπεδο .
Εάν εννοούμε την αύξηση της ανταγωνιστικότητας μας τότε την τριετία 2010-2012 ανακτήθηκε το 71 % περίπου έναντι της ζώνης του ευρώ και το 77% περίπου έναντι των σημαντικών μας εμπορικών εταίρων ενώ υπολογίζεται ότι εντός του 2013 θα έχει ανακτηθεί πλήρως η απώλεια της ανταγωνιστικότητας που χάθηκε κατά την περίοδο 2001-2009.
Εάν εννοούμε την ελαστικοποίηση των μορφών εργασίας, για τα δεδομένα της χώρας μας η πρόοδος εάν υποθέσουμε ότι πρόκειται περί προόδου , είναι εντυπωσιακή .
Εάν εννοούμε την απελευθέρωση των αγορών και των επαγγελμάτων και εδώ η υλοποίηση των εντολών της τρόικας πραγματοποιείται συστηματικά .
Εάν ομιλούμαι για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και την συρρίκνωση του δημοσίου τομέα  η προσπάθεια προσκρούει σε παθογένειες που μας έφεραν στα σημερινά αδιέξοδα , οπότε και οι ρυθμοί προσαρμογής  απαραίτητα πρέπει να αλλάξουν .
Αναφορικά με τις ιδιωτικοποιήσεις .                                                    
Για πολλούς είναι το κυριότερο μέτρο αναδιάρθρωσης της οικονομίας και αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου.
Για άλλους πρόκειται για μέσο αύξησης των εσόδων και μείωσης του  δημοσίου χρέους .
Με όποια οπτική διάθεση και εάν το δούμε το σίγουρο είναι ότι ο δημόσιος τομέας στην χώρα μας πρέπει να μειωθεί .
Το άσχημο είναι ότι η συγκύρια πώλησης δημόσιας περιουσίας είναι κακή με την έννοια ότι σε διεθνές επίπεδο υπάρχει υπερπροσφορά δημόσιας ακίνητης περιουσίας .
Αυτό σε συνδυασμό με τη μεγάλη πτώση των τιμών ως αποτέλεσμα της μειωμένης ρευστότητας και της έλλειψης ανταγωνισμού, μειώνει σε μεγάλο βαθμό τις προοπτικές επιτυχίας καταρχήν του προγράμματος και φυσικά της άντλησης ικανοποιητικών εσόδων .
Υπερφίαλες εκτιμήσεις άντλησης 50 δις € μέχρι το 2020 που είδαμε κατά το πρόσφατο παρελθόν απλά μεγιστοποιούν το πρόβλημα αξιοπιστίας που υπάρχει αναφορικά με το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας και γελοιοποιούν τους εμπνευστές του .
Το σίγουρο είναι ότι με τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα πρέπει να είμαστε απόλυτα  συντηρητικοί δεδομένης της άσχημης συγκυρίας που δεν προβλέπεται να αλλάξει κυρίως για την επόμενη πενταετία.
Σχετικά με την απομόχλευση , δηλαδή την μείωση του δανεισμού η πορεία των πραγμάτων δεν χωρά παραινέσεις .
Σε περιόδους δημοσιονομικής προσαρμογής , μείωσης μισθών και συντάξεων , υψηλής  ανεργίας και χαμηλής οικονομικής δραστηριότητας , η απομόχλευση έρχεται ως άμεση συνέπεια της αβεβαιότητας, του φόβου για το αύριο , του ένστικτου αντιμετώπισης της νέας πραγματικότητας , δηλαδή ως κάτι φυσικό και αναμενόμενο.
Είναι στην ουσία αμυντική ενέργεια προσαρμογής στα νέα δεδομένα .
Το αντίστροφο συνέβη κατά την περίοδο των υψηλών ρυθμών  ανάπτυξης και της υπεραισιοδοξίας όπου φυσικά και νομικά πρόσωπα ξέφυγαν  από τα επίπεδα της ρευστότητας τους χρησιμοποιώντας δανειακά κεφάλαια για την κάλυψη καταναλωτικών και  επενδυτικών υποχρεώσεων τους .
Η απομόχλευση θα συνεχίσει μέχρι εκεί που  το σύστημα θα ισορροπήσει εκ νέου, αλλά αυτή την φορά σε χαμηλότερα επίπεδα.
Οικονομική δραστηριότητα και δανεισμός αλληλοσυνδέονται πράγμα που σημαίνει ότι όσο η ύφεση θα παραμείνει ενεργή η μείωση του δανεισμού θα είναι το άμεσο επακόλουθο της .
                                                                      ΛΕΚΚΑΣ  ΣΑΡΑΝΤΟΣ
                                                                                    ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ 


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS.GR-8/4/2014