Πραγματικότητα και αυθυποβολή

Πηγή : ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ

Εάν λάβουμε σοβαρά υπόψη τα όσα αναγράφονται και λέγονται στον γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο και μάλιστα από τα λεγόμενα μεγάλα μέσα ενημέρωσης τότε διαπιστώνουμε τρία πράγματα .
Πρώτον ότι το ΠΑΣΟΚ υπερέχει της ΝΔ κατά 6-10 ποσοστιαίες μονάδες , δεύτερον ότι η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένη και τρίτον ότι η ΝΔ διαλύεται .
Και όλα αυτά στην βάση των δημοσκοπήσεων και των φημών που έρπονται .
Έχουν φθάσει στο σημείο να μεταβάλλουν κατά το δοκούν την πραγματικότητα ακόμη και όταν ο μέσος πολίτης έχει ιδία αντίληψη για τα όσα διαδραματίζονται στην πολιτική ζωή του τόπου.
Για παράδειγμα παρότι τις τηλεμαχίες μεταξύ των πολιτικών . αρχηγών τις είδαν εκατομμύρια Έλληνες η προπαγάνδα των ισχυρών μέσων μαζικής επικοινωνίας προσπαθεί να μας πείσει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ νίκησε κατά κράτος .
Φθάνουν σε τέτοια σημεία γελοιότητας που γνέθουν φωτοστέφανο ρήτορα , οραματιστή και πολιτικού άνδρα μεγάλου βεληνεκούς για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ όταν οι απλοί πολίτες κατανοούν πλήρως τις δυνατότητες του Γ. Παπανδρέου.
Προσπαθούν να αυθυποβάλλουν το απλό πολίτη ακόμη και για τα οφθαλμοφανή.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι όλοι αυτοί που προπαγανδίζουν ασύστολα υπέρ του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι οι ίδιοι που πριν από έναν χρόνο ζητούσαν την παραίτηση του αποκαλώντας τον υποτιμητικά Γιωργάκη.
Όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι του Παπανδρέου υιοθετούσαν τον θεσμικό του ρολό και τον αντιμετωπίζουν με σεβασμό όλοι αυτοί που σήμερα υποκριτικά τον ανάγουν σε ισχυρό πολιτικό πόλο τον λοιδορούσαν σκαιότητα .
Ο αποκαλούμενος Γιωργάκης έγινε σταδιακά Γιώργος και σήμερα κ. Παπανδρέου .
Η πραγματικότητα είναι ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα γίνει ρήτορας , όπως ποτέ δεν θα γίνει μεγάλος οραματιστής .
Η πραγματικότητα είναι ότι όλοι αυτοί που σήμερα του προσδίδουν μαγικές ηγετικές ικανότητες το μόνο που επιτυγχάνουν είναι ότι συνεχίζουν να τον γελοιοποιούν .
Η πραγματικότητα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την προεκλογική περίοδο προηγούμενη των σφυγμομετρήσεων της ΝΔ.
Η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί ψηφοφόροι της ΝΔ είναι πικραμένοι και απογοητευμένοι .
Η πραγματικότητα είναι ότι οι αναποφάσιστοι παραμένουν πολλοί και κυρίως προέρχονται από την ΝΔ.
Η πραγματικότητα είναι ότι η ΝΔ είναι μεγάλο κόμμα , όπως άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ , με εκλογική βάση το 35% ακόμη και στις χειρότερες περιόδους της όπως το 1981 και 1993.
Η πραγματικότητα είναι ότι λίγες ημέρες πριν τις κάλπες τίποτα δεν έχει κριθεί .
Οι απλοί πολίτες συνεχίζουν να ζυγίζουν τα δεδομένα , συνεχίζουν να μελετούν καταστάσεις , πρόσωπα ,προοπτικές και κυρίως συμπεριφορές .
Οι απλοί πολίτες έχουν ένστικτο , πολλοί από αυτούς που διαμορφώνουν τις εκάστοτε πλειοψηφίες θα αποφασίσουν την τελευταία στιγμή .
Τίποτα επομένως δεν έχει κριθεί ακόμη όσο και εάν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί των ισχυρών ΜΜΕ τα δίνουν όλα για την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ.
Η προσπάθεια αυθυποβολής έχει αποτέλεσμα μόνο όταν απευθύνεται σε ανώριμα , αγράμματα και άβουλα όντα.
Τέτοια σήμερα δεν υπάρχουν στον βαθμό που οι προπαγανδιστές οραματίζονται γι΄αυτό και η χωρίς όρια προπαγάνδα θα έχει το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα .
Για να γίνει αντιληπτό πως τίποτα δεν έχει κριθεί αρκεί να θυμίσουμε τούτο.
Κατά την προεκλογική περίοδο του 2000 τα γκάλοπ έδειχναν υπεροχή του ΠΑΣΟΚ κατά 5-6 μονάδες όμως παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ είχε μαζί του την παράσταση νίκης και παρά το γεγονός ότι είχε μαζί του τον κυβερνητικό μηχανισμό εν τουτοις η νίκη του ήταν βραχεία και η εκλογική αναμέτρηση εξελίχθηκε σε θρίλερ .
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS.GR ΣΤΙΣ 29/9/2009) .

Προεκλογικές εξαγγελίες και πραγματικότητα.
ΤΟΥ ΣΑΡ. ΛΕΚΚΑ

O αρμόδιος περί των Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Αλμούνια, αναφέροντας ότι οι Ελληνες πολιτικοί και τα ελληνικά πολιτικά κόμματα έχουν πλήρη επίγνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας, στην ουσία ήταν σαν έλεγε στους Ελληνες πολιτικούς ότι κατά την προεκλογική περίοδο μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε, όμως μετά το τέλος της προεκλογικής περιόδου η πραγματικότητα θα είναι αυτή που θα καθορίσει εάν οι προεκλογικές εξαγγελίες θα έχουν έστω και στο ελάχιστο πεδίο εφαρμογής.Ο εκ Ισπανίας ορμώμενος Ευρωπαίος Επίτροπος θέτει με ρεαλιστικό τρόπο την ατζέντα της επόμενης ημέρας, η οποία υπό τη βάση των σημερινών δεδομένων θα περιέχει σκληρά μέτρα με σκοπό την επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στη δημοσιονομική ορθοδοξία.Να θυμίσουμε ότι η Ισπανία με έλλειμμα 9,5% για το 2009 - περίπου όσο υπολογίζεται ότι θα φθάσει το πραγματικό εφετινό ελληνικό έλλειμμα και αυτό εάν τα μέτρα του εφετινού καλοκαιριού (έκτακτη εισφορά, ΕΤΑΚ, νέα τέλη κυκλοφορίας, ημιυπαίθριοι χώροι) προσφέρουν τα αναμενόμενα - με ανεργία περί το 17% ετοιμάζει πρόγραμμα λιτότητας με αύξηση φόρων που θα φθάσει το 1,5% του ΑΕΠ της, με πάγωμα μισθών και προσλήψεων, με περιστολή δαπανών και με ευρύτερο στόχο την αύξηση του εσόδων κατά 15 δισ. ευρώ.Αυτά σκέφτεται να εφαρμόσει ο Σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας κ. Θαπατέρο.Αυτά ακούει ότι θα εφαρμόσει η χώρα καταγωγής του ο Επίτροπος κ. Αλμούνια οπότε όταν διαπιστώνει λεκτικές κορόνες δημοσιονομικής χαλαρότητας, δεν μπορεί παρά να αντιδρά με το σκεπτικό ότι κατά την προεκλογική περίοδο οι ανάγκες διαμόρφωσης φιλοκοινωνικού προφίλ οδηγούν σε εξαγγελίες που ελάχιστες πιθανότητες εφαρμογής θα βρουν μετεκλογικά.Η αλήθεια είναι ότι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός θα πρέπει να σταματήσει όχι γιατί το λέει ο κ. Αλμούνια ή οι διεθνείς πιστοληπτικοί οργανισμοί όπως ο οίκος Standards & Poor's, αλλά γιατί όλα έχουν τα όριά τους.Οταν η τρύπα του εφετινού προϋπολογισμού ανέρχεται με τη συμπλήρωση του πρώτου εξαμήνου στα 5,4 δισ. ευρώ, τότε στη βάση της χαλάρωσης της προεκλογικής περιόδου, της διάλυσης των φοροεισπρακτικών μηχανισμών αλλά και των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματιστικής κρίσης πρέπει να αναμένουμε έλλειμμα που θα κυμαίνεται περί τα 20 δισ. ευρώ για ολόκληρο το 2009.Ενα τέτοιο έλλειμμα αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ.Στην ουσία η δέσμευση της χώρας - και όταν μιλούμε για χώρα το εννοούμε διότι την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν την ενδιαφέρει ποιος κομματικός σχηματισμός κυβερνά - για περιορισμό του ελλείμματος στο 3,7% εφέτος και στο 3% το 2010, κατά το επιεικέστερο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ανεδαφική.Ακόμη και εάν η χώρα πάρει παράταση ενός έτους, δηλαδή μέχρι το 2011, για την επαναφορά του ελλείμματος στο 3%, η δημοσιονομική προσαρμογή θα επιβάλει επιπλέον έσοδα περίπου 10 δισ. ετησίως για μία διετία με μέτρα μόνιμου χαρακτήρα.Η μείωση των δαπανών και η είσπραξη ανείσπρακτων αλλά βεβαιωμένων φόρων μπορεί να ακούγεται ωραία ως λύση του δημοσιονομικού προβλήματος, πλην όμως το παρελθόν δεν έχει να μας επιδείξει έστω και ένα θετικό παράδειγμα.Πολλοί θα ενθυμούνται ότι μία από τις δεσμεύσεις της σημερινής κυβέρνησης ήταν η μείωση των δαπανών κατά 10 δισ. ευρώ ετησίως, κάτι που εκ των πραγμάτων κατέστη ανεφάρμοστη με αποτέλεσμα αντί μείωσης να έχουν αύξηση των δαπανών.Για παράδειγμα, το πρώτο εξάμηνο του 2009 οι δαπάνες έφθασαν τα 34,17 δισ. ευρώ παρουσιάζοντας αύξηση κατά 13,3% έναντι ετησίου στόχου 9,77%.Ο περιορισμός της σπατάλης και η περιστολή των δαπανών ακούγεται πολύ ωραία πλην όμως η ανελαστικότητα των δαπανών, όπως για παράδειγμα της αποπληρωμής χρεολυσίων και τόκων, όπως οι πληρωμές για εξοπλιστικά προγράμματα, όπως οι πόροι για την κοινωνική ασφάλιση καθιστούν τους περιορισμούς πρακτικά μη εφαρμόσιμους.Οταν η χώρα μας χρωστά ένα ΑΕΠ, δηλαδή όταν χρωστά ό,τι παράγει έναν ολόκληρο χρόνο σε αγαθά και υπηρεσίες, τότε οι μαγικές λύσεις μόνο ως αστείο μπορεί να ακουστούν.Οταν η ανεργία το πρώτο εξάμηνο του 2009 καταγράφηκε στο 8,6% έναντι ποσοστού 7,3% της αντίστοιχης χρονικής περιόδου του 2008 και όταν οι προοπτικές για το ορατό μέλλον είναι εξίσου ζοφερές, τότε η επίτευξη ενός υγιούς επιχειρηματικού και φορολογικού πεδίου είναι μονόδρομος εκτός και εάν υιοθετήσουμε την επιλογή Θαπατέρο όπου η αύξηση των εσόδων θα χρηματοδοτήσει την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων και των μεγάλων έργων υποδομής.Η ελληνική οικονομία έχει ξεπεράσει την πύλη του αναπόφευκτου.Οταν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι αρνητικός, όταν ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός είναι πλήρης, όταν η ανεργία τείνει να δημιουργήσει κοινωνικές εντάσεις, όταν η δαμόκλειος σπάθη διεθνών οργανισμών και ξένων οίκων είναι έτοιμη να πράξει το ιστορικό της έργο, τότε οι δραστικές λύσεις είναι αναπόφευκτες όσο και εάν μία τέτοια προοπτική μας φοβίζει και μας δημιουργεί ανασφάλειες.
Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 27/9/2009)

Αδήριτος ανάγκη η η αναδιάρθρωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών.
ΤΟΥ ΣΑΡ. ΛΕΚΚΑ

Την προεκλογική περίοδο που βιώνουμε, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής έχει αναχθεί σε θέμα άμεσης προτεραιότητας για τα κόμματα εξουσίας.Η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής ήταν στα προεκλογικά προγράμματα όλων των κομμάτων εξουσίας τις τελευταίες δεκαετίες.Και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής επικαλέστηκε ο Πρωθυπουργός για να προχωρήσει στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών θέλοντας να την αναδείξει ως μείζον πρόβλημα όχι μόνο της ελληνικής οικονομίας αλλά και της κοινωνίας γενικότερα.Πράγματι η φοροδιαφυγή είναι γάγγραινα για την οικονομία μας εδώ και δεκαετίες, όπως επίσης πραγματικότητα είναι οι παθογένειες που παρατηρούνται και καταγράφονται στους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και που εδώ και δεκαετίες αδυνατεί η επίσημη πολιτεία να αντιμετωπίσει με δραστικό τρόπο.Εντύπωση μας είχε προκαλέσει στις αρχές του εφετινού καλοκαιριού η αναφορά του πρώην υπουργού Οικονομίας κ. Αλογοσκούφη σε συνέντευξή του ότι «εγώ προσωπικά και νομίζω ο κάθε υπουργός ένιωσα εντελώς αδύναμος μπρος στους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς οι οποίοι έχουν διακομματικό χαρακτήρα γι' αυτό και χρειάζεται διακομματική συναίνεση για την αντιμετώπισή τους».Οταν ο αρμόδιος υπουργός νιώθει αδύναμος μπρος στη δύναμη των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, όταν κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης των ύποπτων δραστηριοτήτων των συγκεκριμένων μηχανισμών προσκρούει σε λευκές απεργίες των εργαζομένων σε αυτούς με αποτέλεσμα την άμεση υποχώρηση των εισπράξεων, όταν κάθε προσπάθεια εντατικοποίησης των ελέγχων καταλήγει σε περαιτέρω ενδυνάμωση των μέσων αυτοπλουτισμού των φοροεισπρακτικών ομάδων, τότε δεν μπορεί να αναμένουμε πολλά από τη γενικόλογη υπόσχεση πάταξης της φοροδιαφυγής.Εάν δεν εκκαθαριστεί ο κόπρος του Αυγεία, εάν οι μηχανισμοί είσπραξης των εσόδων του κράτους δεν αποκτήσουν συνείδηση ακέραιου κρατικού υπαλλήλου καμιά φορολογική πολιτική δεν θα έχει αποτέλεσμα.Πριν από την πολιτική επιβάλλεται η ανόρθωση κλίμακας αξιών για όσους θα ασχοληθούν με την εφαρμογή της.Αυτή τη στιγμή οι μηχανισμοί έχουν την εικόνα σουρωτηριού όπου μεγάλη μάζα της φορολογητέας ύλης ξεφεύγει μετά από υπόγειες συμφωνίες ελεγκτών και ελεγχόμενων με μοναδικά κερδισμένους τους ελεγκτές που αυτοπλουτίζουν εις βάρος του γενικότερου συμφέροντος.Είναι επομένως απαραίτητη η αναδιάρθρωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών.Αναδιάρθρωση εκ βάθρων όμως και όχι επιφανειακή όπως γίνεται κατά διαστήματα τις τελευταίες δεκαετίες.Είναι προτιμότερο να κατεδαφιστεί το υφιστάμενο και απόλυτα διεφθαρμένο σύστημα ακόμη και με την αποδοχή της κατάρρευσης των εσόδων για ένα με δύο χρόνια παρά να προχωρούμε με ημίμετρα στρουθοκαμηλίζοντας ότι εκσυγχρονίζουμε το σημερινό σάπιο μηχανισμό.Είναι προτιμότερο ηθελημένα να βιώσουμε μία κατάρρευση των εσόδων λύνοντας με αποτελεσματικό και φερέγγυο τρόπο το πρόβλημα των μηχανισμών είσπραξης παρά να την βιώνουμε με τον τρόπο των προηγουμένων ετών όπου πάντα η λύση, η διέξοδος, ήταν η επιβολή νέων φόρων και η εντατικοποίηση των διεφθαρμένων ελέγχων. Το πόσο αναγκαία είναι η ριζική ανασύνταξη των φοροεισπρακτικών μηχανισμών φαίνεται από το γεγονός πως παρ' ότι οι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις και τα μεσαία εισοδήματα έπεσαν κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες, τα έσοδα από την άμεση φορολογία ως ποσοστό του ΑΕΠ δεν έπεσαν καθόλου.Στην ουσία αυτό αποκαλύπτει ότι όταν οι διασταυρώσεις, η μηχανογράφηση και η αντικειμενοποίηση των ελέγχων γίνονται με τρόπο διαφανή η φορολογητέα ύλη δεν απαιτεί υψηλούς συντελεστές.Τον Οκτώβριο η Ευρωπαϊκή Ενωση περιμένει το νέο πρόγραμμα συρρίκνωσης των ελλειμμάτων μέσω διαρθρωτικών αλλαγών, ώστε να κρίνει εάν πρέπει να μας δοθεί παράταση για την προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας.Με δεδομένο ότι το έλλειμμα εφέτος θα είναι περίπου διπλάσιο του προϋπολογισθέντος, δηλαδή από το 3,7% θα πρέπει να αναμένουμε έλλειμμα περί το 7%, τότε γίνεται αντιληπτή η αναγκαιότητα δημοσιονομικής προσαρμογής με δυσμενείς όρους.Το πρώτο εξάμηνο του 2009 το ταμειακό έλλειμμα έφθασε στα 17,48 δισ. ευρώ ή το 7,2% του ΑΕΠ.Το ταμειακό έλλειμμα διαμορφώνεται από την κίνηση των λογαριασμών της κεντρικής κυβέρνησης στην Τράπεζα της Ελλάδος και στις εμπορικές τράπεζες και αφορά αποκλειστικά ροές κατά την περίοδο πραγματοποίησής τους και διαφέρουν από τα στοιχεία των εθνικών λογαριασμών (εθνικολογιστική βάση), τα οποία καταγραφούν τις συναλλαγές κατά τον χρόνο της γέννησής τους και όχι της καταβολής ή είσπραξης των αντίστοιχων ποσών.Στη βάση αυτή το ταμειακό έλλειμμα διαφέρει από το εθνικολογιστικό έλλειμμα το οποίο παραδοσιακά εμφανίζεται αισθητά μικρότερο.Οπως και να έχει όμως, η πραγματικότητα είναι ότι με τη συμπλήρωση του πρώτου εξαμήνου του 2009 η υστέρηση των εσόδων είναι της τάξεως των 4,2 δισ. ευρώ, ενώ η υπέρβαση των δαπανών είναι της τάξεως των 1,2 δισ. ευρώ με συνολικό έλλειμμα της τάξεως των 5,4 δισ. ευρώ και αυτό για μόνο το πρώτο εξάμηνο.Είναι επίσης αναμενόμενη η αύξηση του ετησίου δανεισμού από τα 40 δισ. ευρώ που είχε αρχικώς υπολογισθεί στα 56 δισ. ευρώ σήμερα και περί τα 60 δισ. ευρώ στο τέλος του χρόνου.Με δεδομένο ότι το εγχώριο προϊόν θα συρρικνωθεί για πρώτη φορά μετά το 1993 ή στην καλύτερη περίπτωση θα μείνει στάσιμο, με δεδομένο ότι η διεθνής κρίση έχει χτυπήσει τις ισχυρότερες εγχώριες βιομηχανίες, τον τουρισμό και την ναυτιλία, με δεδομένο ότι η εσωτερική ζήτηση και ο μηχανισμός στήριξής της, οι τραπεζικές πιστώσεις, έχουν περιορισθεί, με δεδομένο ότι οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί είναι αφερέγγυοι, η δημοσιονομική αποκατάσταση απαιτεί Ηράκλεια προσπάθεια.
Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 20/9/2009)

Ο εκλογικός νόμος.

Πηγή : ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
Στις 25/1/2009 στο ISTHMOS.GR γράφαμε αναφορικά με το πολιτικό περιβάλλον και τον υφιστάμενο εκλογικό νόμο τα εξής :
‘Στο ΠΑΣΟΚ κάθε φορά που έβλεπαν ότι χάνουν την εξουσία το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να αλλάζουν προς το αναλογικότερο το εκλογικό σύστημα ώστε να δημιουργούν προβλήματα στην επόμενη κυβέρνηση.
Τα τερτίπια Κουτσόγιωργα τα πλήρωσε η Ελλάδα την περίοδο 1989/1990 ενώ τις τρικλοποδιές Σκανδαλίδη θα τις πληρώσει στο μέλλον.
Η Ελλάδα χρειάζεται σταθερές κυβερνήσεις και νόμο όπου ο λαός θα εκλέγει την κυβέρνηση που θέλει.
Ορισμένοι για τους δικούς τους λόγους θέλουν ανίσχυρες κυβερνήσεις ή κυβερνήσεις συνεργασίας όπου οι διάφοροι εταίροι θα προκύπτουν μέσα από συμφωνίες και εκβιασμούς.
Η Ελλάδα χρειάζεται σταθερές κυβερνήσεις .
Πειράματα συνεργασιών έγιναν και απέτυχαν .
Η χώρα πρέπει να κυβερνάται από αυτούς που θέλει ο λαός και όχι από αυτούς που θέλει το όποιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα επικυριαρχεί με την βοήθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης .
Η Ελλάδα χρειάζεται σταθερό πολιτικό περιβάλλον.’
Ο νομός Σκανδαλίδη είναι πολιτικά και ηθικά απαράδεκτος .
Σήμερα ομιλούμε για σαθρό πολιτικό περιβάλλον ξεχνώντας ότι αυτό είναι αποτέλεσμα του εκλογικού νόμου δηλαδή είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ.
Το ευτράπελο είναι ότι αντί να στηλιτεύεται το ΠΑΣΟΚ για την ανέντιμη και αντεθνική του στάση η προσοχή του κόσμου στρέφεται μόνο στα διαλυτικά φαινόμενα που δημιούργησε ο εκλογικός νόμος.
Τις τρικλοποδιές του εκλογικού νόμου δεν της πληρώνει μόνο η Κυβέρνηση Καραμανλή , τις πληρώνει η χώρα , τις πληρώνει η οικονομία και ο απλός φορολογούμενος πολίτης .
Στον νόμο Σκανδαλίδη οφείλεται η απουσία δυνατής κυβέρνησης κατά την περίοδο 2007-2009 και στον νομό Σκανδαλίδη και στο ΠΑΣΟΚ θα οφείλεται η παρατεταμένη εκλογική περίοδος που θα προκύψει μετά την 4η Οκτωβρίου 2009 μιας και είτε θα υπάρξει οριακή αυτοδυναμία , είτε θα υπάρξει νέα εκλογική αναμέτρηση .
Η πολιτική μιζέρια του ΠΑΣΟΚ μέσω του εκλογικού νόμου δηλητηριάζει όλη την πολιτική ζωή του τόπου, αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό από όλους τους πολίτες , δηλαδή από όλα τα θύματα των διεφθαρμένων πρακτικών του ΠΑΣΟΚ.
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS.GR ΣΤΙΣ 17/9/2009).

AIG - American International Group, ο Τιτανικός της κρίσης.

ΤΟΥ ΣΑΡ. ΛΕΚΚΑ

Οταν μιλούσαμε για την American International Group - AIG μιλούσαμε για τη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία του κόσμου.Μιλούσαμε για τον ασφαλιστικό κολοσσό με όρους θαυμασμού και δέους τόσο για το εκτόπισμά του όσο και για την ισχύ που απέπνεε. Η πιστωτική κρίση απέδειξε ότι ο γίγαντας ήταν ένας νάνος βουτηγμένος στη διαφθορά και την απληστία.Η ΑIG θεωρείται σήμερα ως ένας από τους σημαντικότερους μοχλούς του δράματος που βιώνει η παγκόσμια οικονομία.Θεωρείται θύτης πρώτου μεγέθους.Αυτή η αμερικανική εταιρεία αντιπροσωπεύει ό,τι πιο σαθρό είχε δημιουργήσει η αδυσώπητη απληστία μιας ομάδας τεχνοκρατών με αποκλειστικό στόχο την απόλυτη μεγιστοποίηση των κερδών, που καρπώνονταν μέσω μπόνους και ειδικών προνομίων.Το παιχνίδι ήταν στημένο με μεγάλη δεξιοτεχνία.Συμμετείχαν αρκετοί βραχίονες της διαφθοράς γι' αυτό και είχε την επιτυχία των οραματίζονταν οι σχεδιαστές του.Κατ' αρχήν οι αρχιερείς της διαπλοκής οι οίκοι πιστοληπτικής φερεγγυότητας την είχαν βαθμολογήσει με ΑAΑ, δηλαδή με την ανώτατη βαθμίδα φερεγγυότητας, κάτι που για τον κόσμο των χρηματοοικονομικών σήμαινε ότι για τη συγκεκριμένη ασφαλιστική εταιρεία δεν εδίδετο ούτε μία πιθανότητα κατάρρευσής της.Η AIG ασφάλιζε ομόλογα, τίτλους, παράγωγα και οτιδήποτε πωλείτο από τράπεζες και πιστωτικά ιδρύματα.Στην ουσία αναλάμβανε το κόστος αποπληρωμής του ομολόγου, χωρίς τόκους, όταν ο εκδότης αδυνατούσε να το πληρώσει.Στην ουσία, εφόσον ο ασφαλιστικός φορέας ήταν απόλυτα φερέγγυος, τότε και ό,τι προϊόν ασφάλιζε αυτόματα εξαγνιζόταν στην κολυμπήθρα της φερεγγυότητας.Στη βάση αυτή όλοι ήταν ευτυχείς όπως και οι επιβάτες του Τιτανικού που θεωρούσαν το σκάφος αβύθιστο.Η AIG θεωρείτο σκάφος αβύθιστο, έπαιρνε τις προμήθειές της από τις ασφάλειες που παρείχε, ενώ δεν έκανε καμιά πρόβλεψη για ενδεχόμενες ζημιές από τα προϊόντα που ασφάλιζε.Το σύνδρομο του Τιτανικού ήταν εμφανές, αφού οι ηγήτορές της δεν φαντάζονταν ότι μπορούσαν μελλοντικά να κληθούν να καλύψουν ζημιές κυρίως των ομολόγων που είχαν ασφαλίσει.Το σχέδιο ήταν δομημένα άψογα.Οι τράπεζες από την άλλη πλευρά, πληρώνοντας τα ασφάλιστρα στην AIG, ένιωθαν ότι οι υποχρεώσεις από την έκδοση των ομολόγων τελείωναν εκεί, γι' αυτό και συνέχισαν την πρακτική της χωρίς όρια παροχής δανειοδοτήσεων ακόμη και σε δανειολήπτες χαμηλής φερεγγυότητας, της τιτλοποίησης αυτών των δανείων και της έκδοσης ομολόγων κάθε είδους.Στη βάση αυτή ποδοπατούσαν κάθε έννοια πιστωτικού περιορισμού, αφού η ασφαλιστική κάλυψη των δανείων που χορηγούσαν θεωρούνταν ότι μηδένιζε τις υποχρεώσεις έναντι των νομισματικών αρχών.Οι τράπεζες για να έχουν κεφαλαιακή επάρκεια πρέπει να διατηρούν σε ρευστά το 8% των δανείων που χορηγούν, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν περιπτώσεις μη αποπληρωμής των δανείων.Αυτή η υποχρέωση μηδενιζόταν, με αποτέλεσμα η χορήγηση δανείων να μην υπόκειται σε κανέναν περιορισμό.Στην ουσία η ασφάλιση των ομολόγων τεχνητά αύξανε τη ρευστότητα των τραπεζών.Η έπαρση της απληστίας σε όλο της το μεγαλείο.Η εικονική πραγματικότητα δεν μπορούσε να βρει πιο πιστή εφαρμογή.Φυσικά η AIG ως άλλος Τιτανικός προχωρούσε σε κάθε παρακινδυνευμένη πρακτική, αφού ένιωθε άτρωτη και αβύθιστη.Εδινε την εγγύηση σε αμοιβαία κεφαλαία διαθεσίμων για αγορά ομολόγων υψηλού κινδύνου.Εδινε εγγυήσεις ότι θα αγόραζε τα αμοιβαία εάν τα ομόλογα παρουσίαζαν ζημιά.Με το προϊόν των ασφαλίστρων από τα αμοιβαία κεφαλαία αγόραζε ομόλογα στεγαστικών δανείων, ευελπιστώντας σε υπερμεγέθη κερδοφορία.Τα ομόλογα κατέρρευσαν, οι εγγυήσεις έπρεπε να πληρωθούν και το παγόβουνο της απληστίας οδήγησε την AIG στον πάτο των ψευδαισθήσεων.Το αδιέξοδο οδηγούσε στην κατάρρευση και την πτώχευση.Λέγεται ότι χάριν στις πιέσεις των Ευρωπαίων η κυβέρνηση Μπους προχώρησε στην κρατικοποίησή της στα τέλη του 2008, αφού προηγούμενα παρείχε τη στήριξή της με 180 δισ. δολ.Πράγματι στα μέσα Μαρτίου 2009 απεκαλύφθη ότι από τα 180 δισ. δολ. δόθηκαν από 12,8 δισ. δολ. στη γερμανική τράπεζα Deutsche Bank και στη γαλλική Societe Generale, ενώ 8,5 δισ. δολ. έλαβε η βρετανική Barclays.Συνολικά το 50% της κρατικής βοήθειας δόθηκε σε τράπεζες ώστε να καλυφθούν οι εγγυήσεις που στο πλαίσιο των ψευδαισθήσεων είχε δώσει ο ασφαλιστικός Τιτανικός σε τράπεζες με σκοπό αυτές να μην καταρρεύσουν.Πολλοί ισχυρίζονται ότι υπήρχε άγνοια κινδύνου.Προσωπικά πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ο,τι έγινε πραγματοποιήθηκε στη βάση σχεδίου.Η παραγωγή εγγυήσεων έγινε από ανθρώπους που γνώριζαν, από ανθρώπους που είχαν εμπειρίες σε απάτες.Η AIG χρησιμοποίησε τέτοιους ανθρώπους για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της, η AIG εκμεταλλεύτηκε τα κενά που υπήρχαν στα συστήματα εποπτείας, η AIG επέλεξε το Λονδίνο ως τοποθεσία εγκατάστασης του τμήματος που ασφάλιζε ομόλογα σκουπίδια διότι εκεί υπήρχε το πιο ελαστικό θεσμικό πλαίσιο για τέτοιου βεληνεκούς δραστηριότητες.Το τμήμα αυτό ονομαζόταν AIG Financial Products και ασφάλιζε τίτλους έναντι πιθανής χρεοκοπίας του εκδότη τους. Επικεφαλής του ο Τζον Κασάνο. Τεχνοκράτης με προϊστορία σε απατές ο Κασάνο (μέλος της Drexel Burnham Lambert, της εταιρείας που είχε κάνει έμβλημά της ομόλογα - σκουπίδια - Junk Bond - και τελικά βούλιαξε μέσα στις απατές της) το διάστημα 1987-2008 έγινε ο αρχιερέας των ψευδαισθήσεων υπό την ανοχή εάν όχι τη στήριξη της ηγετικής ομάδας της AIG.Μόνο το 2007 πρόσφερε εγγυήσεις ύψους 500 δισ. δολ. με το αζημίωτο φυσικά, αφού για κάθε δολάριο κέρδους ο Κασάνο και οι συνεργάτες του αποκόμιζαν 30 σεντς.Οταν τον Μάρτιο του 2008 το τμήμα του ανακοίνωνε ζημιές ύψους 11 δισ. δολ. ο ίδιος είχε αποκομίσει από το 2000 και μετά 280 εκατ. δολ..Στην ουσία ο Κασάνο με τα λεφτά των μετόχων και των ασφαλισμένων της AIG έπαιζε παιχνίδια υψηλού ρίσκου με την ανοχή, επαναλαμβάνουμε, της ηγετικής ομάδας του ασφαλιστικού φορέα.Η ανοχή σημαίνει στήριξη, αφού παρά την αποκάλυψη της φούσκας η διοίκηση της AIG κράτησε τον Κασάνο ως σύμβουλό της μέχρι τον Οκτώβριο του 2008 οπότε και τον απέλυσε υπό την πίεση του Κογκρέσου, αφού του είχε πριν καταβάλει μπόνους 34 εκατ. δολ.To απόλυτα εξωφρενικό που δείχνει και το βάθος της διάβρωσης των διοικούντων της AIG είναι το γεγονός ότι παρά την ανακοίνωση ζημιών ύψους 61,7 δισ. δολ. μόνο για το τέταρτο τρίμηνο του 2008 που αποτελούν ρεκόρ ζημιών για την επιχειρηματική ιστορία των ΗΠΑ, μοίρασαν μπόνους 165 εκατ. δολ. σε 73 στελέχη του κλάδου των παραγώγων.Δηλαδή όλοι αυτοί που ευθύνονται για την τραγωδία της επιβραβεύονταν και με μπόνους.Αντί να βρίσκονταν στη φυλακή έτρωγαν τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων σε μπόνους, έχοντας πέρα από τα 165 εκατ. δολ. δρομολογήσει πρόγραμμα μπόνους ύψους 1 δισ. δολ.Οι άνθρωποι που οδήγησαν τη μετοχή από τα 60 δολ. που καταγράφονταν στις αρχές του 2008 στα 0,5 δολ. στα μέσα Μαρτίου 2009 αντί να ζητήσουν ταπεινά συγγνώμη προκαλούσαν το δημόσιο αίσθημα με τον πιο αυθάδικο τρόπο.

Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 13/9/2009)

Το πολιτικό κλίμα.

Πηγή : ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
H ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση ελέω κυρίως της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης .
Ο ρυθμός ανάπτυξης το δεύτερο τρίμηνο καταγράφονταν στο -0,2% ενώ σύμφωνα με τους περισσότερους διεθνείς οργανισμούς αρνητικός ρυθμός θα καταγραφεί για ολόκληρο το 2009.
Όλοι οι οικονομικοί δείκτες ομολογούν την υφεσιακή κατάσταση της οικονομίας .
Η βιομηχανική παραγωγή τον Ιούνιο μειώθηκε κατά 11,4% ,οι βιομηχανικές παραγγελίες τον ίδιο μήνα μειώθηκαν κατά 36% , για το πρώτο εξάμηνο οι εισπράξεις από την ναυτιλία μειώθηκαν κατά 28,4% ενώ οι εισπράξεις από τον τουρισμό κατά 14,7%, ο τζίρος του λατινικού εμπορίου τον Μάιο μειώθηκε κατά 13,8% , ο τζίρος στο χονδρικό εμπόριο μειώθηκε κατά 9% το πρώτο τρίμηνο , οι εξαγωγές μειωθήκαν κατά 21,8% το πρώτο εξάμηνο , ο όγκος της οικοδομικής δραστηριότητας τον Μάιο μειώθηκε κατά 39,5% ενώ τα ποσά των ακαλύπτων επιταγών το πρώτο εξάμηνο αυξήθηκαν κατά 181,88%.
Η κατάσταση αυτή όπως είναι φυσικό έχει οδηγήσει στην κατάρρευση των εσόδων και στην αύξηση του ελλείμματος .
Αυτή την κατάσταση καλούνταν να ανατρέψει η κυβέρνηση Καραμανλή έχοντας από την μια πλευρά το ΠΑΣΟΚ που είχε διαμορφώσει όρους παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου με την στρατηγική του επιλογή να οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες εκλογές με αφορμή την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 2010 και από την άλλη πλευρά την ισχνή κοινοβουλευτική δύναμη των 151 μελών στην οποία οι εκβιαστικές καταστάσεις έπαιρναν επιδημικές διαστάσεις .
Σε αυτές τις συνθήκες η διακυβέρνηση ήταν από δύσκολη έως αδύνατη γι’ αυτό και στο ερώτημα του απλού Νεοδημοκράτη γιατί ο Καραμανλής προσέφυγε στις κάλπες αφού είχε μπροστά του ένα ακόμη εξάμηνο όπου θα μπορούσε να κάνει αρκετά πράγματα προς την κατεύθυνση ανατροπής της εκλογικής φθοράς που είχαν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009 , η απάντηση δίδεται μέσα από το σαθρό πολιτικό κλίμα που υπήρχε με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ αλλά και ορισμένων βουλευτών της ΝΔ.
Η προσφυγή στις κάλπες ήταν μονόδρομος για κάθε ηγέτη και για κάθε παράταξη που σέβεται τον εαυτό της και κυρίως την αποστολή που τους ανατίθεται από τον ελληνικό λαό .
Όταν δεν μπορείς να κυβερνήσεις με τον τρόπο που επιθυμείς είναι προτιμότερο η εντολή διακυβέρνησης να γυρίζει στον λαό με σκοπό την διαμόρφωση ενός πολιτικού πλαισίου που να έχει στοιχεία ομαλότητας και βιωσιμότητας .
Είναι πιο έντιμο για έναν πρωθυπουργό να ζητήσει εκ νέου καθαρή πολιτική εντολή παρά να μετατραπεί σε όργανο εκβιαστών και ανεύθυνων εξωθεσμικών παραγόντων .

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS . GR ΣΤΙΣ 14/9/2009)

Ο δρόμος για την ώθηση της ιαπωνικής οικονομίας.
ΤΟΥ ΣΑΡ. ΛΕΚΚΑ

Η έναρξη της πιστωτικής κρίσης το καλοκαίρι του 2007 άλλαξε τα πάντα. Η μείωση της εξωτερικής ζήτησης έφερε πτώση στις εξαγωγές, ενώ οι επενδυτές που είχαν στηρίξει τα επενδυτικά σχέδια στο φθηνό γεν άλλαξαν σκεπτικό, μιας και οι κίνδυνοι είχαν πολλαπλασιαστεί με αποτέλεσμα το γεν να ενισχυθεί.Η πρακτική του carry trades ενείχε έναν μεγάλο κίνδυνο, τον κίνδυνο της ανατίμησης του νομίσματος που είναι εκφρασμένη η δανειοδότηση έναντι του νομίσματος που είναι εκφρασμένη η επένδυση.Με την έναρξη της κρίσης υπήρχε διάχυτη η εντύπωση ότι επίκειντο απότομες μεταβολές των συναλλαγματικών ισοτιμιών, κάτι που οδήγησε όσους είχαν πάρει δάνεια σε γεν και τα είχαν επενδύσει σε άλλα νομίσματα να ρευστοποιήσουν τις επενδύσεις και να ξεχρεώσουν τα δάνειά τους σε γεν.Αποτέλεσμα η ενίσχυση της εξωτερικής αξίας του γεν. Το ιαπωνικό νόμισμα ενισχύθηκε το 2007 κατά 6,52% έναντι του αμερικανικού δολαρίου και από τα επίπεδα των 119 γεν βρέθηκε στα επίπεδα των 111,5 γεν ανά δολάριο. Το 2008 η ενίσχυση ήταν της τάξεως του 21,5% με αποτέλεσμα στα τέλη του 2008 η ισοτιμία με το δολάριο να βρεθεί στα 90,16%.Λόγω της πιστωτικής και δημοσιονομικής κρίσης στα τέλη του Οκτωβρίου 2008 η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας μείωσε το βασικό επιτόκιό της στο 0,3% και με δεύτερη κίνηση στο 0,10% στα μέσα Δεκεμβρίου 2008.Τα χαμηλά επιτόκια όπως και κατά την πρώτη πενταετία της δεκαετίας του 2000 έτσι και τη διετία 2008-2009 ουδόλως βοήθησαν την ανάπτυξη.Η ιαπωνική οικονομία βρέθηκε σε ύφεση από το δεύτερο τρίμηνο του 2008 με αποκορύφωμα το τελευταίο τρίμηνο του έτους όπου το ΑΕΠ σε ετήσια βάση μειώθηκε κατά 12,7%.Το 2008 ήταν μια ιδιαίτερα άσχημη χρονιά αφού η ταχύτητα της ύφεσης ήταν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της δεκαετίας του 1990 με το σκάσιμο της χρηματιστηριακής και στεγαστικής φούσκας. Παρ' ότι η Ιαπωνία δεν είχε μεγάλη έκθεση σε τοξικούς τίτλους, εντούτοις η οικονομία βρέθηκε εκτεθειμένη στην κρίση λόγω της εξάρτησής της από τις εξαγωγές.Οι χρεοκοπίες εταιρειών πήραν εφιαλτικές διαστάσεις και αυξηθήκαν κατά 24% το 2008 με θύματα κυρίως εισηγμένες στο Χρηματιστήριο.Ακόμη και εταιρείες σύμβολο, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία Toyota, η οποία εμφάνισε ζημιές για πρώτη φορά στην 70xρονη ιστορία της, εκλιπαρώντας για δάνειο από την ιαπωνική κυβέρνηση.Αυτό οδήγησε τον δείκτη Nikkei-225 σε πτώση 42,12% το 2008, που καταγράφεται ως η χειρότερη στην 60 ετών ιστορία του. Παρά τα μηδενικά επιτόκια, συνέβαινε το οξύμωρο, το γεν να αυξάνει την εξωτερική του αξία σε σχέση με τα υπόλοιπα ισχυρά νομίσματα της υφηλίου και να καλπάζει στην κυριολεξία έναντι του δολαρίου, του ευρώ και της στερλίνας.Εάν σκεφτούμε ότι η επιτοκιακή ψαλίδα, τον Φεβρουάριο του 2009, υπέρ του ευρώ ήταν της τάξεως 190 μονάδων βάσης και υπέρ της στερλίνας κατά 90 μονάδες βάσης, τότε εύκολα καταλαβαίνει κάποιος το οξύμωρο της ανοδικής πορείας του γεν.Η ισχυροποίηση του γεν επέφερε καίριο πλήγμα στη χειμάζουσα ιαπωνική οικονομία οπότε οι παρεμβάσεις της κεντρικής ιαπωνικής τράπεζας ήταν πολύ πιθανόν να επανεμφανισθούν, μετά τον Μάρτιο του 2004.Το γεν ενισχύονταν διότι τα κεφάλαια που είχαν τοποθετηθεί μέσω του carry trade σε τίτλους και αγορές υψηλού κινδύνου επαναπατρίζονταν, αφού η αποστροφή κάθε ρίσκου οδηγούσε στην ασφάλεια έστω και με μηδαμινή απόδοση.Δεν είναι τυχαίο ότι η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας και η κυβέρνηση, διαβλέποντας το κίνδυνο για τις ιαπωνικές εταιρείες από τα τέλη Ιανουαρίου 2009, είχαν προχωρήσει σε μη ορθόδοξες πρακτικές διάσωσής τους.Η μεν κυβέρνηση αγόραζε μετοχές εισηγμένων εταιρειών, η δε κεντρική τράπεζα αγόραζε ανασφάλιστους βραχυπρόθεσμους τίτλους που είχαν εκδώσει οι επιχειρήσεις για την παροχή βραχυπρόθεσμης ρευστότητας ώστε να τις βγάλει από το αδιέξοδο.Το πρόβλημα είναι μεγάλο και μεγαλώνει όσο η εξωτερική ζήτηση συνεχίζει να μειώνεται.Οι ιαπωνικές επιχειρήσεις μειώνουν συνεχώς την παραγωγή τους και απολύουν προσωπικό.Οι αναπτυξιακές προβλέψεις για το 2009 με βάση την πρόβλεψη του ΔΝΤ είναι ζοφερές αφού προβλέπεται συρρίκνωση της οικονομίας κατά 2,6% που εάν επαληθευθεί θα είναι από τις μεγαλύτερες μεταξύ των ισχυρών οικονομιών.Τον Ιανουάριο του 2009 οι εξαγωγές συρρικνώθηκαν κατά 45,7% σε ετησία βάση, καταγράφοντας τη χειρότερη επίδοση των τελευταίων 35 ετών.Η εξέλιξη αυτή οφείλονται κατά βάση στη μείωση των εξαγωγών της αυτοκινητοβιομηχανίας κατά τα 2/3 του όγκου τους σε σχέση με την προ έτους περίοδο.Αποτέλεσμα το εμπορικό έλλειμμα να περάσει για τέταρτο συνεχή μήνα στην περιοχή των ελλειμμάτων με σταδιακή διόγκωσή του στα 952,6 δισ. γεν για τον Ιανουάριο του 2009. Εξέλιξη πρωτοφανής για την οικονομία της Ιαπωνίας που έχει συνηθίσει να επιβάλλει τους εμπορικούς όρους στην παγκόσμια οικονομία, κάτι που μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2008 μεταφραζόταν σε εμπορικά πλεονάσματα.Η απουσία αυτοτροφοδοτουμένης ανάπτυξης, η ενίσχυση του γεν καθώς και η αλλαγή που καταγράφεται στο εμπορικό ισοζύγιο ενδέχεται εάν οι αναπτυξιακοί ρυθμοί των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας ξεφύγουν πτωτικά να οδηγήσουν ξανά την κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας στο γνωστό παιχνίδι των παρεμβάσεων.Πλέον με δεδομένα τον αποπληθωρισμό, το προβληματικό τραπεζικό σύστημα, την αποστροφή για ό,τι έχει σχέση με το Χρηματιστήριο και την αδυναμία αποτελεσματικής χρησιμοποίησης κρατικών παρεμβάσεων μέσω της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, η ώθηση της οικονομίας θα προέλθει μόνο μέσα από την αύξηση της κατανάλωσης και των ιδιωτικών επιχειρηματικών επενδύσεων.

Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 6/9/2009).

Η απόφαση Καραμανλή
Πηγή : ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
Κανένας δεν αμφιβάλει ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση , όπως και κανείς δεν αμφιβάλει ότι απαιτούνται ριζικά μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης .
Εκείνο όμως που κυρίως απαιτείται είναι στιβαρή , υπεύθυνη και αποτελεσματική κυβέρνηση .
Κυβέρνηση που να μην βρίσκεται υπό καθεστώς ομηρίας και εκβιασμού όπως η κυβέρνηση Καραμανλή.
Κακά τα ψέματα η κυβέρνηση Καραμανλή ελέω του εκλογικού νομού Σκανδαλίδη από την στιγμή που βρέθηκε μετά τις εκλογές του 2007 με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία 151 βουλευτών ήταν φυσικό να έχει μικρά περιθώρια αποτελεσματικής διακυβέρνησης .
Από την άλλη πλευρά η εκλογή προέδρου Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 2010 και η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ να προκαλέσει εκλογές αρνούμενο να ψηφίσει τον νυν πρόεδρο έθετε ουσιαστικά ανώτατο όριο διακυβέρνησης τον Φεβρουάριο του 2010.
Στην ουσία η κυβέρνηση Καραμανλή βρίσκονταν στις Συμπληγάδες της ισχνής κοινοβουλευτικής δύναμης με ότι αρνητικό αυτό ενέδυε όπως για παράδειγμα εκβιασμοί από βουλευτές για την ψήφιση νομοσχεδίων και της ανεύθυνης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ να προκαλέσει εκλογές τον Μάρτιο του 2010 .
Στην βάση αυτή η απόφαση Καραμανλή για εκλογές τον Οκτώβριο είναι σωστή και επιβάλλονταν για λόγους αξιοπρέπειας .
Κανένας σοβαρός πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του πόσο μάλλον πρωθυπουργός που ψηφίσθηκε για να προσφέρει στον τόπο δεν μπορεί να είναι έρμαιο τυχοδιωκτικών και διεφθαρμένων πρακτικών είτε αυτές προέρχονται από την αντιπολίτευση είτε από το εσωτερικό της κυβέρνησης του .
Όταν το πολιτικό περιβάλλον δεν επιτρέπει υπεύθυνες στάσεις είναι προτιμότερη η προσφυγή στις κάλπες για το ξεκαθάρισμα της κατάστασης .
Ο μέσος Νεοδημοκράτης σοκαρίσθηκε από την επιλογή των εκλογών , δεν ήθελε εκλογές , ήθελε η κυβέρνηση να δώσει την μάχη της μέχρι τέλους .
Αυτή η θεώρηση είναι σωστή όταν το πολιτικό περιβάλλον είναι υγιές .
Από την στιγμή που δεν είναι υγιές είναι προτιμότερη η προσφυγή στον λαό ώστε αυτός να λαβή την απόφαση της διαμόρφωσης υγιών συνθηκών διακυβέρνησης.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS.GR ΣΤΙΣ 3/9/2009)

Τοπική Αυτοδιοίκηση

Πηγή : ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
Η ελληνική οικονομία λόγω και της διεθνούς κρίσεως βρίσκεται σε δύσκολη θέση .
Η ανάπτυξη το πρώτο τρίμηνο του 2009 ήταν αρνητική κατά 2,5% , η ανεργία το πρώτο τρίμηνο έφθασε το 9,4 % έναντι ποσοστού 8,3% του αντίστοιχου τριμήνου του 2008 , ενώ βασικοί κλάδοι της οικονομίας όπως ο τουρισμός , η ναυτιλία και η οικοδομή βιώνουν μεγάλες απώλειες .
Πέρα από τα γνωστά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας μια βραδυφλεγής βόμβα βρίσκεται στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας και σε βάθος χρόνου θα δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Ο λόγος για τα οικονομικά των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης .
Αυτή την στιγμή η πραγματική κατάσταση των οικονομικών των ΟΤΑ καλύπτεται από νεφέλωμα .
Κανένας δεν γνωρίζει ποια είναι η οικονομική θέση των Δήμων και των Νομαρχιών σε όλο της το εύρος .
Κατά καιρούς ακούγονται και γράφονται διάφορα για την κακοδιοίκηση και τα χρέη των δήμων πλην όμως η πραγματικότητα πάντα καλύπτεται και ελάχιστα γίνονται γνωστά .
Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης έχει κατοχυρωθεί από το Σύνταγμα το οποίο προβλέπει την πλήρη οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια του.
Επιπροσθέτως το Σύνταγμα προβλέπει την υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα έτσι ώστε οι ΟΤΑ να διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους για την επιτυχή άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.
Οι ΟΤΑ χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και μάλιστα γαλαντομικά μέσω των επιχορηγήσεων κα)ι των επονομαζόμενων κεντρικών αυτοτελών πόρων .
Για το 2009 προβλέπονται πιστώσεις 3,5 δις ευρώ για τους Δήμους και τις Κοινότητες της χώρας αυξημένες κατά 16,7% σε σχέση με το 2009 , ενώ πιστώσεις 1,4 δις ευρώ προβλέπονται για τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις αυξημένες κατά 8,4% έναντι του 2008.
Τα ποσά είναι σημαντικά όμως εξίσου σημαντικές είναι και οι ανησυχίες των πολιτών .
Πόσο ευχαριστημένοι είναι οι δημότες αυτό την διαχείριση αυτών των ποσών ;
Ποιος γνωρίζει επακριβώς την τύχη αυτών των ποσών ;
Σε αυτά τα ερωτήματα δυστυχώς δεν υπάρχουν απαντήσεις .
Το μόνο που κατά διαστήματα γίνεται γνωστό είναι οι διάφορες καταγγελίες από τις μειοψηφίες των δημοτικών συμβουλίων .
Φυσικά ο απλός πολίτης φορολογείται και μάλιστα σκληρά για να εξοικονομηθούν οι πόροι με τους οποίους χρηματο/δοτούνται οι ΟΤΑ.
Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι:
Το 3% των φόρων μεταβίβασης ακινήτων και πλοίων
Το 50% των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων
Το 20% των καθαρών κερδών του φόρου εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων
Το 20% του φόρου που εισπράττεται από τους τόκους καταθέσεων
πηγαίνουν στους Δήμους και Κοινότητες της χώρας , ενώ στις Νομαρχίες πηγαίνουν :
Το 10% των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων
Το 2% του ΦΠΑ
Όλοι αυτοί οι πόροι ονομάζονται Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι –ΚΑΠ και μόνο για τους Δήμους οι πόροι αυτοί για την περίοδο 2004-2009 έφθασαν τα 13,7 δις ευρώ.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS.GR ΣΤΙΣ 2/9/2009).