Η καλύτερη κοινωνική πολιτική είναι αυτή της εργασίας.

2.7.2013 —Κοινωνικές παροχές που δίδονται ελέω πολιτικοσυνδικαλιστικών δράσεων όπως τις ζήσαμε κατά το πρόσφατο παρελθόν απλά διογκώνουν τα ελλείμματα και αυξάνουν το λογαριασμό του χρέους που κάποια στιγμή , όπως συμβαίνει σήμερα , καλούμεθα να πληρώσουμε

Δεν υπάρχει  αντιπροσωπευτικότερος δείκτης  αποτύπωσης μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου από αυτόν της ανεργίας .

Είναι ο  καθρέπτης την κοινωνίας και φυσικά ο αποτιμητής των διαχρονικών πολιτικών και οικονομικών δράσεων .

Τον θεωρούμε ως πιο αντιπροσωπευτικό διότι μακράν των υπολοίπων εμπεριέχει με απόλυτο τρόπο κοινωνικές και άκρως ευαίσθητες για την συνοχή της κοινωνίας παραμέτρους .

Μπορεί η  πορεία του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος να αποτυπώνει την συνολική εικόνα μιας οικονομίας όμως όταν αναφέρουμε την συρρίκνωση του ως ποσοστιαίο μέγεθος  ελάχιστοι αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις που άμεσα και έμμεσα θα υπάρξουν στην ζωή των πολιτών .

Παλαιότερα ως καθρέπτης της οικονομίας θεωρούνταν το χρηματιστήριο και η πορεία του γενικού δείκτη σκιαγραφούσε πλήρως τα προβλήματα αλλά και αντίθετα τις προοπτικές μιας οικονομίας .

Στην σημερινή μνημονιακή Ελλάδα ούτε ως αστείο δεν μπορεί κάποιος να επικαλεσθεί το χρηματιστήριο .

Η απαξίωση είναι εμφανής ενώ η αποστροφή της πλειοψηφίας των απλών επενδυτών είναι παραπάνω από έκδηλη.

Στην σημερινή μνημονιακή Ελλάδα η ανεργία είναι ο καθρέπτης της οικονομίας αλλά και γενικότερα της κοινωνίας αφού η διόγκωση της σε εξωπραγματικά για ανεπτυγμένο οικονομικά κράτος σαφέστατα υποσκάπτει την κοινωνική συνοχή .

Όταν ο δείκτης της ανεργίας οδεύει προς το 30% των οικονομικά ενεργών πολιτών και τους 1.500.000 ανέργους τότε για ποια οικονομία μιλάμε παρά αυτή της παρακμής και της διάλυσης .

Όταν η ανεργία των νέων βρίσκεται στο 62% και όταν η μετανάστευση για λόγους επαγγελματικής αποκατάστασης είναι μονόδρομος τότε για ποια προοπτική της οικονομίας μιλάμε ;

Όταν ο δείκτης της ανεργίας αυξάνεται τα κοινωνικά δράματα κινούνται παράλληλα .

Δεν υπάρχει  χειρότερο πράγμα από την ανεργία .

Όσοι την  βιώνουν το γνωρίζουν καλά , για  τους υπόλοιπους απλά ο φόβος ότι ίσως βρεθούν σε ανάλογη θέση τους δημιουργεί ανησυχία , όμως το πρόβλημα αγγίζει όλους είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Σήμερα στην μνημονιακή Ελλάδα υπάρχουν οικογένειες που πλήττονται πλήρως από την ανεργία , που δεν έχουν κανένα εργαζόμενο , που βρίσκονται στο κατώφλι του αδιέξοδου.

Για αυτούς οι πολιτικές δράσεις τύπου ελεημοσύνης , αγαθοεργίας , φιλανθρωπίας , δεν λύνουν το πρόβλημα.

Διότι ανεργία δεν σημαίνει και μειωμένη αξιοπρέπεια .

Σκηνές ανθρώπων με παρατεταμένα χέρια να ποδοπατούνται για ένα κιλό πορτοκάλια ή για λίγες πατάτες δραματοποιεί μια κατάσταση που από μόνη της είναι αδιέξοδη.

Όμως το πρόβλημα δεν λύνεται .

Όπως δεν λύνεται ούτε με κοινωνικά παντοπωλεία , ούτε  με δωρεάν γεύματα .

Τέτοιου είδους παρεμβάσεις αφορούν συγκεκριμένες και ειδικές ομάδες πληθυσμού και όχι άτομα που έχουν χάσει την εργασία τους λόγω της ύφεσης .

Το πρόβλημα λύνεται με επενδύσεις , με νέες θέσεις εργασίας .

Αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό από όλους .

Δεν είναι δυνατόν οι θιασώτες των δωρεάν γευμάτων και της κάθε είδους φιλανθρωπίας να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να παρεμποδίζουν επενδύσεις και αναπτυξιακά προγράμματα .

Εκτός και εάν ο πραγματικός τους στόχος δεν είναι η επαναφορά της αξιοπρεπείας που η εργασία και μόνο προσδίδει στον άνθρωπο αλλά η παρατεταμένη παραμονή της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα για ιδιοτελείς πολιτικούς και οικονομικούς σκοπούς .

Δεν είναι δυνατόν η επίσημη πολιτεία να ομιλεί για κοινωνικά προγράμματα και πολιτικές δράσεις πρόνοιας για τους μη έχοντες εργασία όταν κοινοτικά κονδύλια μένουν στα αζήτητα  επί σειρά 10 ετιων .

Να σκεφτούμε μόνο και ενώ πανηγυρίζουμε για το δεύτερο ΕΣΠΑ ύψους  18,4 δις € ότι ακόμη δεν έχει κλείσει το Τρίτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης .

Οι κύριοι της εκτελεστικής εξουσίας δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η καλλίτερη κοινωνική πολιτική είναι η πολιτική της απασχόλησης και της μειωμένης όσο το δυνατόν ανεργίας.

Δεν είναι δυνατόν να μιλούμε για την δραστηριοποίηση των νέων στον αγροτικό τομέα και παράλληλα να μην κάνουμε τίποτα για την άρση της απαγόρευσης φύτευσης νέων αμπελώνων που ισχύει από το 1985, για να πάρουμε ένα παράδειγμα.

Η απαγόρευση πρέπει να αρθεί άμεσα και όχι μετά το 2016 όπως προσανατολίζεται η ευρωπαϊκή ένωση .

Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για στήριξη της επιχειρηματικότητας μέσω των αναπτυξιακών νόμων και παράλληλα να γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος των παρεμβάσεων επιδοτεί δραστηριότητες τύπου καφετεριών.

Κανένας νοήμων άνθρωπος , υπό το νέο πρίσμα που η οικονομία μας πρέπει να λειτουργεί,  δεν επιζητά νέες θέσεις εργασίας μέσω της διόγκωσης του δημοσίου τομέα.

Επιζητά όμως οι αναπτυξιακοί νόμοι , τα επιχειρηματικά προγράμματα , οι επιχορηγήσεις  αλλά και οι δράσεις του δημοσίου μέσω του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων να δρομολογούνται χωρίς γραφειοκρατικές και πολύπλοκες διαδικασίες και σε χρόνο που να δείχνει αγωνία για το μέλλον και όσους σήμερα δεν έχουν εργασία .

Θα επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά ότι η καλλίτερη κοινωνική πολιτική είναι αυτή που δημιουργεί ή που διευκολύνει νέες θέσεις εργασίας .

Κοινωνικές παροχές που δίδονται ελέω πολιτικοσυνδικαλιστικών δράσεων όπως τις ζήσαμε κατά το πρόσφατο παρελθόν απλά διογκώνουν τα ελλείμματα και αυξάνουν το λογαριασμό του χρέους που κάποια στιγμή , όπως συμβαίνει σήμερα , καλούμεθα να πληρώσουμε .

Η καλλίτερη και πιο  αποδοτική κοινωνική παροχή είναι  αυτή της εργασίας .

Τα καλλίτερα και πιο  ανθρωπιστικά προγράμματα είναι  αυτά που οδηγούν στις αύξηση των  θέων εργασίας .

Αυτό πρέπει να γίνει  απόλυτα κατανοητό από όλους,  ένα θέλουμε να υπάρξει ουσιαστική μεταστροφή της υπάρχουσας άσχημης συγκυρίας .

ΛΕΚΚΑΣ  ΣΑΡΑΝΤΟΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ