Οι απολύσεις δεν είναι το φάρμακο για τη κρίση.
ΤΟΥ ΣΑΡ. ΛΕΚΚΑ

Η ιστορία του καπιταλισμού ή του συστήματος της ελεύθερης αγοράς, όπως τις τελευταίες δεκαετίες έχει μετονομαστεί ο καπιταλισμός, είναι γεμάτη από κερδοσκοπικά γεγονότα.Μόνο η μορφή και ο αντίκτυπος των γεγονότων αλλάζει μιας και όλα τα κερδοσκοπικά γεγονότα δεν έχουν ποτέ το ίδιο βάθος ούτε την ίδια δυναμική.Οταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, οι αιτίες που αναφέρονταν για τη δικαιολόγηση της πραγματικότητας είναι πάντα ίδιες. Πάντα φταίνε οι απρόσωπες δυνάμεις της αγοράς, πάντα φταίει η έλλειψη κανονιστικού πλαισίου από την πλευρά του κράτους και πάντα φταίει η απληστία ορισμένων ατόμων.Κατά την τρέχουσα συγκυρία η διεθνής οικονομία ζει τις επιπτώσεις της πιο σφοδρής κερδοσκοπικής καταιγίδας των τελευτών 80 ετών. Σε κάθε τέτοια συγκυρία, όταν η οικονομική δραστηριότητα περιορίζεται, η λύση που συνήθως επιλέγεται από τις ηγετικές ομάδες των επιχειρήσεων είναι μία και μοναδική.
Η συρρίκνωση των θέσεων εργασίαςΟσο περισσότερες απολύσεις τόσο πιο μεγάλες οι προσδοκίες ανάκαμψης σύμφωνα από με τους σχεδιαστές του σχεδίου.Και όταν μιλάμε για τους σχεδιαστές ομιλούμε για τους θύτες των κερδοσκοπικών γεγονότων, δηλαδή για τους ανθρώπους που ευθύνονται για τη συρρίκνωση των δραστηριοτήτων, των κερδών και των τιμών των μετοχών των εταιρειών που διοικούν.Οταν μιλούμε για τα θύματα, τους απολυθέντες, τους ανθρώπους που θα μείνουν χωρίς εργασία, ομιλούμε για τους ανθρώπους που συνήθως δεν ευθύνονται καθόλου.Και όχι μόνο δεν έχουν κανένα μερίδιο ευθύνης για την ύπαρξη ζημιών από παρακινδυνευμένες επενδυτικές επιλογές, αλλά ίσως είναι και οι μοναδικοί μετά τους μετόχους τους που νοιάζονται πραγματικά για την τύχη της εταιρείας στην οποία εργάζονται.Οταν ισχυριζόμαστε ότι νοιάζονται για την εταιρεία, δεν εννοούμε βραχυπρόθεσμα αλλά σε βάθος χρόνου. Είναι πραγματικό ενδιαφέρον. Είναι ενδιαφέρον επιβίωσης.Οι απλοί εργαζόμενοι επιζητούν τη βιωσιμότητα των εταιρειών που εργάζονται, διότι διαβλέπουν ότι μέσα από την ανοδική της πορεία θα αποκτούν τα προς το ζην με αξιοπρεπή και έντιμο τρόπο.Δεν βλέπουν την εταιρεία με βραχυπρόθεσμο μάτι όπως τη βλέπουν τα λεγόμενα golden boys που έχουν ως στόχο την υφαρπαγή μεγάλων μπόνους για όσο χρονικό διάστημα οι παρακινδυνευμένες πρακτικές τους παρουσιάζουν κέρδη.Δεν βλέπουν την εταιρεία που εργάζονται ως μέσο γρήγορου πλουτισμού και μάλιστα εις βάρος των προοπτικών και της ανάπτυξης της ίδιας της εταιρείας, που τους δίνει τη δυνατότητα να δείξουν τις τεχνοκρατικές τους δεξιότητες.Τα golden boys αγωνίζονται για τον εαυτό τους και για την αύξηση των καταθετικών τους λογαριασμών, αδιαφορώντας για τις τύχες των ανθρώπων που πρωτογενώς στηρίζουν τις επιλογές τους.Οι άνθρωποι που δίνουν και τον εαυτό τους για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της εταιρείας που εργάζονται είναι δυστυχώς τα πρώτα και πολλές φορές μοναδικά θύματα σε περιόδους που ο αντίκτυπος της κερδοσκοπικής μανίας των golden boys βυθίζει εταιρείες και οργανισμούς στην υπανάπτυξη και στις ζημιές.Δεν υπάρχει πιο άθλια μεθόδευση από αυτή που τελικά επιλέγεται ως μοναδική λύση για την επαναφορά μίας εταιρείας που κινδυνεύει με πτώχευση, από τις ομαδικές απολύσεις.Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος manager και ακριβοπληρωμένο στέλεχος για να προκρίνει τη λύση των ομαδικών απολύσεων ως λύση - μονόδρομο για την επιβίωση της εταιρείας που διοικούν.Το δύσκολο είναι οι ευθύνες να επιμερίζονται και να καταλογίζονται με αριστείδιο τρόπο στους θύτες των κερδοσκοπικών επεισοδίων και ειδικώς σε εκείνους που διαμορφώνουν συνθήκες υποαπασχόλησης και ύφεσης.Το αρκετά δύσκολο είναι ότι αυτοί που καλούνται να δώσουν λύσεις επιβίωσης είναι οι ίδιοι που έχουν δημιουργήσει το πρόβλημα και είναι οι ίδιοι που δυστυχώς θα αποχωρήσουν πρώτοι όταν τα πράγματα συνεχίσουν να μην πηγαίνουν καλά.

Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 10/5/2009)