Η αδυναμία παραγωγής το μείζον πρόβλημα της Ελλάδας.
ΤΟΥ ΣΑΡ. ΛΕΚΚΑ

Μπορεί η όλη συζήτηση για την οικονομία να επικεντρώνεται στα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος μιας και η περίοδος που προηγήθηκε ήταν απόλυτα προεκλογική και τέτοιου είδους θεματολογία ενδεικνύονταν για προφανείς λόγους, πλην όμως το σημαντικότερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι σαφέστατα άλλο.Εάν κρίνουμε από την προεκλογική περίοδο, η επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στα υγιώς καθοριζόμενα από την Ευρωπαϊκή Ενωση μεγέθη θα λύσει διά παντός το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.Η ουσία των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, όμως, δεν είναι ούτε τα ελλείμματα ούτε το χρέος. Η ουσία των προβλημάτων είναι η αδυναμία παραγωγής. Στη χώρα μας δεν υπάρχει ισχυρή παραγωγική βάση, κάτι που αποκαλυπτικά διαφαίνεται από το εξωτερικό ισοζύγιο. Η χώρα δεν παράγει στον βαθμό που θα μπορούσε.Ο αγροτικός τομέας συνεχώς συρρικνώνεται, ενώ μετά το 2013, οπότε και οι επιδοτήσεις στο μέγεθος και στον βαθμό που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε θα λάβουν τέλος, τα προβλήματα θα διογκωθούν.Οι Ελληνες αγρότες στηρίζονται εν πολλοίς στο εισαγόμενο και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό.Απουσιάζει παντελώς όμως ο παραγωγικός προσανατολισμός, δηλαδή τι προϊόντα πρέπει να παραχθούν, σε ποιες ποσότητες και με ποιες προδιαγραφές.Ο δευτερογενής τομείς δεν είναι ανταγωνιστικός στις δύσκολες και απαιτητικές διεθνείς αγορές.Οι ακαθάριστες εξαγωγές αγαθών το 7μηνο Ιανουάριος - Ιούλιος 2009 έφθασαν τα 6,6 δισ. ευρώ περίπου στο 1/3 των εισαγωγών της ίδιας χρονικής περιόδου που έφθασαν τα 18,4 δισ. ευρώ.Και για να μην ισχυρισθεί κάποιος ότι τα επίπεδα των εξαγωγών είναι μικρά λόγω της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, αρκεί να αναφέρουμε ότι και το 2007 τα έσοδα των εξαγωγών το αντίστοιχο χρονικό διάστημα καταγράφηκαν στα 6,9 δισ. ευρώ έναντι εισαγωγών 22,4 δισ. ευρώ. Το εξωτερικό ισοζύγιο από τις ισχυρότερες βιομηχανίες μας είναι η ναυτιλία, με εισπράξεις για το 7μηνο Ιανουάριος - Ιούλιος 2009 της τάξεως των 7,9 δισ. ευρώ και ο τουρισμός με εισπράξεις 5 δισ. ευρώ.Και οι δυο αυτοί τομείς έχουν πληγεί και μάλιστα σημαντικά από τη διεθνή κρίση, με τη ναυτιλία να καταγράφει τις μεγαλύτερες απώλειες εάν σκεφθούμε ότι κατά το αντίστοιχο 7μηνο του 2008 οι εισπράξεις της καταγράφονταν στα 11,4 δισ. ευρώ.Το εξωτερικό ισοζύγιο δείχνει ξεκάθαρα το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, το οποίο είναι θέμα καθαρά παραγωγής.Μπορεί τα μεγέθη του ισοζυγίου συγκυριακά το 7μηνο Ιανουάριος - Ιούλιος 2009 να εμφανίζονται μειωμένα κατά 4,9 δισ. ευρώ ή κατά 22,9%, όμως αυτό οφείλεται στη διεθνή κρίση, στη μείωση της ζήτησης και φυσικά στη μείωση των εισαγωγών.Οταν το σύνολο των εισαγωγών μειώνεται κατά 11,2 δισ. ευρώ ή κατά 29,2 %, τότε η ωραιοποιήσει των μεγεθών δεν σημαίνει και τακτοποίηση των προβλημάτων που διαχρονικά υπάρχουν.Οπως αντίθετα η χειροτέρευση των μεγεθών δεν είναι κατ’ ανάγκη άσχημη όταν είναι αποτέλεσμα εισαγωγής κεφαλαιουχικών αγαθών.Το ζητούμενο για την οικονομία είναι η παραγωγή, οι παραγωγικές επενδύσεις, ανεξάρτητα εάν προέρχονται από τον ιδιωτικό, τον δημόσιο τομέα ή από συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.Εκείνο που απαιτείται, επομένως, είναι ένα πλαίσιο σταθερότητας και τόνωσης της παραγωγικότητας.Εχει ειπωθεί ότι τους παραγωγικούς κλάδους που αντιμετωπίζουν προβλήματα και βιώνουν καταστάσεις στασιμότητας τους επιδοτείς, τους κλάδους που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα και λειτουργούν εύρυθμα τους αφήνεις να συνεχίζουν στον ρυθμό τους , ενώ τους κλάδους που έχουν υπερ-ανάπτυξη τους φορολογείς.Σε καμία περίπτωση όμως δεν δημιουργείς ανασχετικούς παράγοντες αποτροπής επενδύσεων, κατά την ώρα μάλιστα που ο ανταγωνισμός προσέλκυσης επενδύσεων είναι ιδιαιτέρα σκληρός.Ειδικά το φορολογικό υπόβαθρο που ισχύει διεθνώς και δει στις όμορες βαλκανικές χώρες σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ξεπεραστεί στη βάση των δημοσιονομικών αναγκών.Η φορολόγηση των εταιρειών - είτε ομιλούμε για καθαρά κέρδη, είτε για τα διανεμόμενα κέρδη, είτε για τα μη διανεμόμενα - πρέπει να λαμβάνει υπόψη τους συντελεστές που εφαρμόζουν χώρες ανταγωνιστικές με την Ελλάδα.Στην Κύπρο για παράδειγμα οι φορολογικοί συντελεστές επιχειρήσεων είναι περί το 10%, κάτι που έχει οδηγήσει στην αύξηση των άμεσων επενδύσεων και κατ’ επέκταση στην αύξηση των θέσεων απασχόλησης με μείωση της ανεργίας σε χαμηλότατα επίπεδα.Στη χώρα μας η προσέλκυση επενδύσεων είναι μονόδρομος, εάν πραγματικά θέλουμε να μεγεθύνουμε την παραγωγική βάση.Οι επενδύσεις είναι αναγκαίος όρος ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και κυρίως πραγματικής εξυγίανσης.Εφόσον τα μεγέθη του δημόσιου ελλείμματος και του δημόσιου χρέους εκφράζονται ως ποσοστά του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, μία μεγέθυνσή του σε μεγάλο χρονικό βάθος αυτόματα θα δημιουργήσει συνθήκες εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών.Η ενίσχυση της παραγωγικότητας σε βάρος άλλων αντι-αναπτυξιακών δαπανών πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους ότι αποτελεί το ισχυρότερο και ίσως μοναδικό υπόβαθρο ανάπτυξης.Αυτή την ενίσχυση άλλοι την εκλαμβάνουν ως απλό νοικοκύρεμα της οικονομίας, άλλοι ως ενίσχυση κλάδων που έχουν ανάγκη επιδοτήσεων και άλλοι ως πατερναλιστική πρακτική.Οπως όμως και να την εκλαμβάνουν, θα πρέπει επιτελούς να κατανοήσουν ότι χωρίς την ενίσχυσής της ούτε η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί ούτε τα δημόσια οικονομικά θα θεραπευτούν.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 4/9/2009)