ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΑΠΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ.
Του ΛΕΚΚΑ ΣΑΡΑΝΤΟΥ .
Έπρεπε να περάσουν σαράντα ολόκληρα χρόνια και να λάβει χώρα η μεγαλύτερη διεθνή κρίση των τελευταίων 80 ετών για να βρεθούν οι τιμές στην Ελλάδα σε επίπεδα κάτω του 2%.
Με τις επιπτώσεις της κρίσης να διαπερνούν την ελληνική οικονομία στο σύνολο της , την ζήτηση να έχει περιορισθεί συνεπεία της συρρίκνωσης των πιστώσεων , την αποκλιμάκωση των τιμών του πετρελαίου και των πρώτων υλών , την αύξηση της ανεργίας , την αποδυνάμωση της αίσθησης του πλούτου από την πτώση των τιμών στις μετοχές και στις κατοικίες αλλά και τις περαιτέρω άσχημες προοπτικές η πτώση των τιμών τον Ιανουάριο του 2009 σε επίπεδα 1,8% δεν πανηγυρίζετε από κανένα.
Δεν είναι πτώση δύναμης και σφρίγους της ελληνικής οικονομίας αλλά πτώση που δημιουργούν τα προβλήματα και οι αβεβαιότητες .
Πριν από 40 χρονιά αλλά και παλαιοτέρα η δυναμική της οικονομίας και των παραγομένων προϊόντων οδηγούσε τις τιμές σε χαμηλή πτήση .
Η τρέχουσα συγκυρία κάθε άλλο παρά υγιή θεωρείτε.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας είναι ανύπαρκτη κάτι που υποδηλώνεται από το έλλειμμα του εξωτερικού ισοζυγίου , η παραγωγικότητα χαμηλή , η ανάπτυξη σύμφωνα και με το αναθεωρημένο πρόγραμμα Σταθερότητας προσγειώνεται σε επίπεδα που προβληματίζουν και η πιστωτική ασφυξία τορπιλίζει τον μηχανισμό ανάπτυξης της χώρας .
Η πτώση των τιμών σε επίπεδα που είχαμε να δούμε από το 1968 , δηλαδή σε επίπεδα κάτω του 2% δεν ενθουσίασε κανένα .
Το οξύμωρο είναι ότι μέχρι και το καλοκαίρι του 2008 το μεγάλο πρόβλημα για το οποίο γίνονται ιδιαίτερος λόγος ήταν η εκτόξευση των τιμών κοντά στην περιοχή του 5% δηλαδή επίπεδα που δεν είχαν παρουσιασθεί από την στιγμή που η χώρα μας βρέθηκε στην ζώνη του ευρώ.
Στα τέλη της Άνοιξης και στο μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού 2008 ο πληθωρισμός σε ετήσια βάση βρέθηκε στο 4,9% συνεπεία της αύξησης των τιμών του πετρελαίου και των πρώτων υλών .
Μέσα σε ένα εξάμηνο βρεθήκαμε από την μια άκρη στην άλλη .
Από τον υπερπληθωρισμό στην βάση των δεδομένων της Ευρωζώνης βρεθήκαμε στον αποπληθωρισμό και στην αγωνιά για το μέλλον.
Από την γκρίνια για την απουσία ελέγχων και για τα επίπεδα της αισχροκέρδειας περάσαμε σε ζώνες πρωτόγνωρες και ουσιαστικά ακίνδυνες από αυτή την πλευρά για το εισόδημα του μέσου εργαζομένου .
Βεβαία η αγωνία είχε περάσει σε άλλο επίπεδο .
Στο επίπεδο της διατήρησης της εργασίας , του μισθού και της αγοραστικής δύναμης .
Με δεδομένο ότι τα ¾ της ανάπτυξης οφείλονται στην κατανάλωση , η μείωση της ζήτησης οδηγεί στην συμπίεση των τιμών σε χαμηλότερα επίπεδα .
Ο μέσος Έλληνας βλέπει την κρίση να απειλεί της εργασία του , βλέπει τις πιστώσεις να περιορίζονται ( η χρηματοδότηση των νοικοκυριών τον Δεκέμβριο του 2008 ανήλθε στα 1.043 δις ευρώ όταν τον αντίστοιχο μήνα του 2007 έφθανε στα 2.060 δις ευρώ , δηλαδή μείωση κατά 50% περίπου ) , βλέπει τα περιουσιακά του στοιχεία σε ακίνητη περιουσία και μετοχές να χάνουν μεγάλο μέρος της αξίας τους και νιώθει να χάνει τον πίστη του σε ένα καλλίτερο αύριο .
Αποτέλεσμα η περιστολή κάθε περιττού εξόδου .
Το ίδιο και οι επιχειρήσεις .
Η αδυναμία των καταναλωτών στην ουσία μετατρέπετε σε δική τους αδυναμία ,με τα εμπορεύματα να μένουν αδιάθετα , με τις νέες παραγγελίες να μειώνονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο , με την αδυναμία να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις του , με τις πιστώσεις να μειώνονται ( τα επιχειρηματικά δάνεια τον Δεκέμβριο του 2008 σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2007 μειωθήκαν κατά 64% από τα 3.28 δις € στα 1.14 δις € ) , με τις περιστολές δαπανών να οδηγούν σε απολύσεις , οι προοπτικές είναι απόλυτα δυσοίωνες .
Οι προοπτικές περαιτέρω μείωσης των τιμών είναι κάτι παραπάνω από σίγουρες .
Με την συνολική χρηματοδότηση της οικονομίας να πέφτει στο 16,4% το 2008 έναντι 21,5% που είχε διαμορφωθεί το 2007 , και με δεδομένη την πτώση της στα επίπεδα του 10% για το 2009 σύμφωνα με τον μέγιστο στόχο της Τράπεζας της Ελλάδος η προσγείωση του ρυθμού ανάπτυξης της χώρας αλλά και του επιπέδου των τιμών πρέπει να θεωρείτε δεδομένη.
Το μοντέλο της ανάπτυξης με δανεικά και με υπερκατανάλωση τελεί υπό την αίρεση των δεδομένων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης .
Η πίεση που δέχονται οι τιμές είναι ισχυρή .
Τον Δεκέμβριο του 2008 η πτώση των τιμών παραγωγού κατά 3,3% σε ετησία βάση ως αρνητική συνέχεια της πτώσης του Νοεμβρίου κατά 0,6% στέλνει το μήνυμα ότι η προσγείωση των τιμών δεν θα είναι πρόσκαιρη .
Έπρεπε να περάσουν σαράντα ολόκληρα χρόνια και να λάβει χώρα η μεγαλύτερη διεθνή κρίση των τελευταίων 80 ετών για να βρεθούν οι τιμές στην Ελλάδα σε επίπεδα κάτω του 2%.
Με τις επιπτώσεις της κρίσης να διαπερνούν την ελληνική οικονομία στο σύνολο της , την ζήτηση να έχει περιορισθεί συνεπεία της συρρίκνωσης των πιστώσεων , την αποκλιμάκωση των τιμών του πετρελαίου και των πρώτων υλών , την αύξηση της ανεργίας , την αποδυνάμωση της αίσθησης του πλούτου από την πτώση των τιμών στις μετοχές και στις κατοικίες αλλά και τις περαιτέρω άσχημες προοπτικές η πτώση των τιμών τον Ιανουάριο του 2009 σε επίπεδα 1,8% δεν πανηγυρίζετε από κανένα.
Δεν είναι πτώση δύναμης και σφρίγους της ελληνικής οικονομίας αλλά πτώση που δημιουργούν τα προβλήματα και οι αβεβαιότητες .
Πριν από 40 χρονιά αλλά και παλαιοτέρα η δυναμική της οικονομίας και των παραγομένων προϊόντων οδηγούσε τις τιμές σε χαμηλή πτήση .
Η τρέχουσα συγκυρία κάθε άλλο παρά υγιή θεωρείτε.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας είναι ανύπαρκτη κάτι που υποδηλώνεται από το έλλειμμα του εξωτερικού ισοζυγίου , η παραγωγικότητα χαμηλή , η ανάπτυξη σύμφωνα και με το αναθεωρημένο πρόγραμμα Σταθερότητας προσγειώνεται σε επίπεδα που προβληματίζουν και η πιστωτική ασφυξία τορπιλίζει τον μηχανισμό ανάπτυξης της χώρας .
Η πτώση των τιμών σε επίπεδα που είχαμε να δούμε από το 1968 , δηλαδή σε επίπεδα κάτω του 2% δεν ενθουσίασε κανένα .
Το οξύμωρο είναι ότι μέχρι και το καλοκαίρι του 2008 το μεγάλο πρόβλημα για το οποίο γίνονται ιδιαίτερος λόγος ήταν η εκτόξευση των τιμών κοντά στην περιοχή του 5% δηλαδή επίπεδα που δεν είχαν παρουσιασθεί από την στιγμή που η χώρα μας βρέθηκε στην ζώνη του ευρώ.
Στα τέλη της Άνοιξης και στο μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού 2008 ο πληθωρισμός σε ετήσια βάση βρέθηκε στο 4,9% συνεπεία της αύξησης των τιμών του πετρελαίου και των πρώτων υλών .
Μέσα σε ένα εξάμηνο βρεθήκαμε από την μια άκρη στην άλλη .
Από τον υπερπληθωρισμό στην βάση των δεδομένων της Ευρωζώνης βρεθήκαμε στον αποπληθωρισμό και στην αγωνιά για το μέλλον.
Από την γκρίνια για την απουσία ελέγχων και για τα επίπεδα της αισχροκέρδειας περάσαμε σε ζώνες πρωτόγνωρες και ουσιαστικά ακίνδυνες από αυτή την πλευρά για το εισόδημα του μέσου εργαζομένου .
Βεβαία η αγωνία είχε περάσει σε άλλο επίπεδο .
Στο επίπεδο της διατήρησης της εργασίας , του μισθού και της αγοραστικής δύναμης .
Με δεδομένο ότι τα ¾ της ανάπτυξης οφείλονται στην κατανάλωση , η μείωση της ζήτησης οδηγεί στην συμπίεση των τιμών σε χαμηλότερα επίπεδα .
Ο μέσος Έλληνας βλέπει την κρίση να απειλεί της εργασία του , βλέπει τις πιστώσεις να περιορίζονται ( η χρηματοδότηση των νοικοκυριών τον Δεκέμβριο του 2008 ανήλθε στα 1.043 δις ευρώ όταν τον αντίστοιχο μήνα του 2007 έφθανε στα 2.060 δις ευρώ , δηλαδή μείωση κατά 50% περίπου ) , βλέπει τα περιουσιακά του στοιχεία σε ακίνητη περιουσία και μετοχές να χάνουν μεγάλο μέρος της αξίας τους και νιώθει να χάνει τον πίστη του σε ένα καλλίτερο αύριο .
Αποτέλεσμα η περιστολή κάθε περιττού εξόδου .
Το ίδιο και οι επιχειρήσεις .
Η αδυναμία των καταναλωτών στην ουσία μετατρέπετε σε δική τους αδυναμία ,με τα εμπορεύματα να μένουν αδιάθετα , με τις νέες παραγγελίες να μειώνονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο , με την αδυναμία να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις του , με τις πιστώσεις να μειώνονται ( τα επιχειρηματικά δάνεια τον Δεκέμβριο του 2008 σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2007 μειωθήκαν κατά 64% από τα 3.28 δις € στα 1.14 δις € ) , με τις περιστολές δαπανών να οδηγούν σε απολύσεις , οι προοπτικές είναι απόλυτα δυσοίωνες .
Οι προοπτικές περαιτέρω μείωσης των τιμών είναι κάτι παραπάνω από σίγουρες .
Με την συνολική χρηματοδότηση της οικονομίας να πέφτει στο 16,4% το 2008 έναντι 21,5% που είχε διαμορφωθεί το 2007 , και με δεδομένη την πτώση της στα επίπεδα του 10% για το 2009 σύμφωνα με τον μέγιστο στόχο της Τράπεζας της Ελλάδος η προσγείωση του ρυθμού ανάπτυξης της χώρας αλλά και του επιπέδου των τιμών πρέπει να θεωρείτε δεδομένη.
Το μοντέλο της ανάπτυξης με δανεικά και με υπερκατανάλωση τελεί υπό την αίρεση των δεδομένων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης .
Η πίεση που δέχονται οι τιμές είναι ισχυρή .
Τον Δεκέμβριο του 2008 η πτώση των τιμών παραγωγού κατά 3,3% σε ετησία βάση ως αρνητική συνέχεια της πτώσης του Νοεμβρίου κατά 0,6% στέλνει το μήνυμα ότι η προσγείωση των τιμών δεν θα είναι πρόσκαιρη .
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 15/2/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου