Η διεθνής πιστωτική καταρχήν και χρηματιστηριακή στη συνέχεια κρίση, όπως είναι γνωστό, ξεκίνησε από την έκθεση των πιστωτικών ιδρυμάτων στα ενυπόθηκα αμερικανικά στεγαστικά δάνεια χαμηλής φερεγγυότητας και στα παράγωγά τους.Το σπάσιμο της φούσκας οδήγησε τα διεθνή τραπεζικά ιδρύματα σε διαγραφές δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.Κατά το τρίτο και τέταρτο τρίμηνο του 2007 τα πιστωτικά ιδρύματα προχώρησαν σε διαγραφές 100 δισ. δολαρίων.Εχει υπολογισθεί ότι τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια, που βρίσκονται στη δίνη της παρούσας κρίσης, ανέρχονται στα 900 δισ. δολάρια, ενώ έχει υπολογισθεί ότι τελικά τα μη εξυπηρετούμενα και προς διαγραφή δάνεια θα φθάσουν τα 300 δισ. δολάρια.Με δεδομένο ότι κατά τη χρήση του 2007 έχει διαγραφεί το 1/3, πρέπει να αναμένουμε ότι κατά τη χρήση του 2008 τα πιστωτικά ιδρύματα θα προχωρήσουν σε επιπλέον διαγραφές 200 δισ. δολαρίων.Το ευτράπελο είναι ότι κατά τη «Μαύρη Δευτέρα» (21 Ιανουαρίου 2008) των διεθνών χρηματιστηρίων η κεφαλαιοποίηση μόνο στα χρηματιστήρια Λονδίνου, Παρισιού και Φραγκφούρτης μειώθηκε κατά 350 δισ. δολάρια. Δηλαδή, υπήρξε ρευστοποίηση μετοχών κατά 16% μεγαλύτερη των δανείων, που υπολογίζεται ότι θα διαγραφούν.Σωρευτικά οι απώλειες των χρηματιστηριακών αγορών σε παγκόσμιο επίπεδο από τις αρχές του 2008 και μέχρι την ημέρα της μεγάλης μείωσης των αμερικανικών επιτοκίων (22 Ιανουαρίου 2008) έφθασαν τα 5 τρισ. δολάρια.Δηλαδή, οι συνολικές απώλειες υπερβαίνουν κατά 1.566% το σύνολο των δανείων που τελικά θα διαγραφούν.Παρατηρούμε, επομένως, ότι η μια υπερβολή διαδέχεται την άλλη.Η υπερβολή ή, για να είμαστε ακριβείς, η απληστία ορισμένων, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τους χαλαρούς μηχανισμούς επόπτευσης οδήγησαν τη στεγαστική αγορά των ΗΠΑ σε κρίση και το διεθνές πιστωτικό σύστημα σε ασφυξία, ακολουθείται από την υπερβολή διόρθωσης των μετοχικών αξιών.Το ανησυχητικό είναι ότι οι υπερβολές εμπεριέχουν εκβιασμούς όταν οι συγκυρίες είναι αρνητικές.Η άρνηση της Κεντρικής Τράπεζας της ευρωζώνης διά στόματος Τρισέ (23 Ιανουαρίου 2008) να ακολουθήσει τη? γαλαντόμα επιτοκιακή πολιτική των ΗΠΑ οδήγησε μια ημέρα μετά την πτώση του βασικού επιτοκίου του δολαρίου κατά 75 μονάδες βάσης στο 3,5%, τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια σε νέα μεγάλη πτώση.Σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο όπου Νέα Υόρκη, Τόκιο, Χονγκ Κονγκ και Σιγκαπούρη είδαν τους χρηματιστηριακούς δείκτες να απογειώνονται, με ποσοστά που έφθασαν ακόμη και το 10,7% (Χονγκ Κονγκ) τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια καταποντίστηκαν για άλλη μια φορά, με πτώση που ξεκινούσε από το 2,28% του Λονδίνου και έφθανε στο 4,88% της Φραγκφούρτης.Στη βάση αυτή κάλλιστα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν οι παράπλευρες απώλειες να είναι μεγαλύτερες από τις κύριες απώλειες και πώς είναι δυνατόν οι λιγότερο εκτεθειμένες ευρωπαϊκές μετοχές να δέχονται τέτοιας διάρκειας πίεση;H απάντηση μπορεί να δοθεί μέσα από τη λέξη «εκβιασμός».Φαίνεται ότι ορισμένοι επιζητούν για την ευρωζώνη δημοσιονομικές και επιτοκιακές επεμβάσεις τύπου ΗΠΑ.Το ζητούμενο είναι πώς θα αντιδράσουν οι πολιτικοί και οικονομικοί αμύντορες της ευρωπαϊκής αξιοπρέπειας.Mε δεδομένη την αύξηση των πληθωριστικών πιέσεων πρέπει να θεωρείται απίθανη η προοπτική μείωσης των επιτοκίων της ευρωζώνης στο προσεχές διάστημα.Ηδη τον Ιανουάριο του 2008, ο πληθωρισμός σε ετήσια βάση στην ευρωζώνη έτρεχε με ρυθμό 3,2% έναντι ρυθμού 1,8% τον Ιανουάριο του 2007.Τα επίπεδα του Ιανουαρίου 2008 θεωρούνται τα υψηλότερα των τελευταίων 11 ετών, δηλαδή τα υψηλότερα από τη δημιουργία της ευρωζώνης.Στη βάση αυτή και με δεδομένη την αντιπληθωριστική εμμονή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τα επίπεδα του βασικού επιτοκίου του ευρώ δεν πρόκειται να μεταβληθούν όσο και εάν θέλουν οι διεθνείς παίκτες των αγορών.
Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 17/2/2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου