Ιδιοτελή τα σενάρια που προσδοκούν εκλογές και έλλειψη αυτοδυναμίας .

Το σκάνδαλο Ζαχόπουλου ,η πτώση των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος ,η υποχώρηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και η εν γένει αδυναμία του να καρπωθεί την φθορά της ΝΔ και η αύξηση των ποσοστών των μικρότερων κομμάτων έχει οδηγήσει στην διαμόρφωση σεναρίων για το μελλοντικό πολιτικό σκηνικό .
Τα πάντα φυσικά εδράζονται στην διάσπαση του ΠΑΣΟΚ.
Η διαγραφή Βενιζέλου ως απότοκος της δημιουργίας Ομίλου προβληματισμού από πανεπιστημιακούς προσκείμενους στον βουλευτή Θεσσαλονίκης για πολλούς θα σημάνει και την ανατροπή του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού.
Προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται να έχει ελπίδες αφού μετά την υπαναχώρηση Βενιζέλου ο Όμιλος προβληματισμού δεν θα δημιουργηθεί και άρα ο κίνδυνος διαγραφής και διάσπασης του ΠΑΣΟΚ δεν υφίσταται .
Τα σενάρια επίσης ποντάρουν πολλά στην ισχνή πλειοψηφία της ΝΔ στην κατάρρευση της και φυσικά σε νέες εκλογές με την προσδοκία έλλειψης αυτοδυναμίας.
Όμως οι σχεδιαστές των σεναρίων παραβλέπουν τα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό και που δυστυχώς για αυτούς τα μηνύματα είναι ισχυρά και άκρως αντίθετα των προσδοκιών τους.
Όσα λαμβάνουν χώρα στην γειτονική Ιταλία με την παραίτηση της κυβέρνησης Πρόντι θα πρέπει να ληφθούν ιδιαίτερα σοβαρά από όσους αρέσκονται στην διαφήμιση κυβερνήσεων συνεργασίας.
Στην χώρα μας η αριστερή σκέψη έχει θεοποιήσει τις κυβερνητικές συνεργασίες παρά το αποτυχημένο πείραμα του1989.
Σκέψη απόλυτα κατανοητή εάν λάβουμε υπόψη τα χαμηλά εκλογικά ποσοστά των αριστερών κομμάτων και την χαμηλή διείσδυση τους στην ελληνική κοινωνία.
Στην Ιταλία η αποτυχία της κυβέρνησης Πρόντι να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης μετά την αποχώρηση ενός μικρού καθολικού κόμματος από τον κυβερνητικό συνασπισμό οδήγησε στην παραίτηση της κυβέρνησης και φυσικά στο τέλος των ψευδαισθήσεων.
Η πολυκομματική κυβέρνηση Πρόντι παρά την πολυδιαφημιζόμενη προοπτική της ,παρά τους μεγαλειώδεις στόχους της κατέρρευσε διότι η συνεργασία μπορεί ως λέξη να ακούγεται ωραία ως κυβερνητικό υπόβαθρο όμως γρήγορα αντικαθίσταται από λέξεις όπως συμβιβασμοί , εκβιασμοί , υποχωρήσεις , ταλαντεύσεις ,ανευθυνότητα , λαϊκισμός .
Όποιος κυβερνητικός συνέταιρος θέλει να επιβάλει την άποψη του εκβιάζει με αποχώρηση του και άρα με την πτώση της κυβέρνησης , όποιος θέλει να φαίνεται αρεστός στους πολίτες λαϊκίζει εις βάρος των υπολοίπων , όποιος θέλει να τεθεί επικεφαλής συνεχώς ταλαντεύεται για να οδηγήσει το υφιστάμενο σχήμα σε αδιέξοδο , όποιος θέλει να ξεφύγει από την πολιτική του μιζέρια παίρνει ακραίες θέσεις φιλολαϊκού χαρακτήρα προσδοκώντας να εκθέτει του υπολοίπους με τις ενδεχόμενες αρνήσεις τους .
Σε αυτή την περιδίνηση είχε πέσει η κυβέρνηση Πρόντι η οποία θεωρείτε από τις πιο αποτυχημένες της Ιταλίας .
Πλέον στην Ιταλία εκείνοι που προπαγάνδιζαν υπέρ των συμμαχικών κυβερνήσεων πλέον σιωπούν αποδεχόμενοι την αποτυχία του πειράματος ενώ όλοι σκέφτονται την αλλαγή του εκλογικού συστήματος προς την κατεύθυνση σταθερών κυβερνήσεων .
Το ευτράπελο είναι ότι αρκετοί στην χώρα μας παρά την άσχημη και καταστρεπτική εμπειρία του 1989 και παρά το παράδειγμα της Ιταλίας προπαγανδίζουν υπέρ κυβερνήσεων συνεργασίας .
Εθνικά οφέλη από τέτοιες συνεργασίες δεν προκύπτουν από πουθενά , όσοι τις επιδιώκουν είναι προφανές ότι κινούνται στην βάση ιδιοτελών κινήτρων .
ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ -ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS -GR ΣΤΙΣ 13/2/2008)