ΑΡΘΡΟ

 

Η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο τόσο σχετικά με τις άμεσες εθνικές εκλογές του Μαΐου και Ιουλίου όσο και σε ότι αφορά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές  του Οκτωβρίου.

Σε αυτές τις περιόδους διαχρονικά δυο λέξεις έχουν την τιμητική τους , το ουσιαστικό, αλλαγή και το επίθετο , ανεξάρτητος.

Και οι δυο αυτές λέξεις ακούγονται ευχάριστα , υποκρύπτουν δύναμη και μεγαλείο και κυρίως μέσω αυτών εννοούνται τα πάντα χωρίς καμία απολύτως δέσμευση .

Η αλλαγή ως πολιτικό σύνθημα χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον Μιτεράν στην Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του 80 , ενώ σε εγχώριο επίπεδο πήρε διαστάσεις μύθου από το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Μύθου διότι ενσωμάτωνε όλες τις προσδοκίες των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ σχετικές με την ανατροπή του υποτιθέμενου κράτους της δεξιάς και με τις αλλαγές της σχέσης της χώρας μας  με την τότε  Ευρωπαϊκή Κοινότητα  και το ΝΑΤΟ.

Η αλλαγή έγινε το υπόβαθρο κάθε σοσιαλιστικού πειράματος , κάθε κομματικής επέλασης στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα αλλά και στις κρατικοποιημένες βιομηχανίες , κάθε πρακτικής που είχε ως κατάληξη την εδραίωση του δανεισμού για την ικανοποίηση οιουδήποτε αιτήματος .

Η αλλαγή έχοντας ως συνοδευτικό σύνθημα , ο λαός στην εξουσία , διέλυσε κάθε είδος αξιοκρατίας και αξιολόγησης με αποτέλεσμα την ισοπέδωση των πάντων .

Μετριοκρατία , κομματισμός , συνδιοίκηση  με τους  συνδικαλιστές για τον απόλυτο έλεγχο του δημοσίου και άρνηση κάθε επαγγελματικής και τεχνοκρατικής προσέγγισης για την ουσιαστική και επωφελή για την αναπτυξιακή δυναμική της χώρας χρησιμοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων οδήγησαν στο αναμενόμενο , την πλήρη διάλυση .

Αγρότες που μετέτρεπαν τις επιδοτήσεις σε πολυτελή αυτοκίνητα , συνταξιούχοι της 15ετιας όπου εργαζόμενοι για παράδειγμα στο ΟΤΕ ελάμβαναν πλήρη σύνταξη στα 35 έτη, αντιστασιακοί που στις επίμαχες περιόδους βρίσκονταν στην παιδική ή προεφηβική περίοδο , πολύτεκνες μητέρες με παιδιά στην ηλικία των 40 και 50 ετών , και πλήθος ανάλογων πρακτικών οδήγησαν τον εξωτερικό δανεισμό στα ύψη και την υπερχρέωση ως το πρόβλημα που καταληκτικά θα οδηγούσε σε στάσεις πληρωμών και προγράμματα λιτότητας .

Κορωνίδα της αλλαγής οι προσλήψεις υπό την επίβλεψη των κλαδικών με την τοποθέτηση όλων των αφισοκολλητών σε θέσεις μόνιμες και καλά πληρωμένες , ενώ η αεργία πήρε διαστάσεις ανέκδοτου αφού σε πλείστες των περιπτώσεων ο χωροταξικός ορισμός της θέσης ακολουθούσε την πρόσληψη.

Αυτή την αλλαγή πληρώνουμε ακόμη και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε και στο μέλλον τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο δεδομένου ότι μαζί με την αλλαγή ήρθε ο λαϊκισμός ο οποίος διάβρωσε το τρόπο που βλέπει τις συγκυρίες ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού .

Από την άλλη πλευρά , ο  επιθετικός προσδιορισμός , ανεξάρτητος , κυρίως συνοδεύει υποψηφίους και συνδυασμούς στις δημοτικές εκλογές .

Χρησιμοποιείται κατά κόρον σε σημείο που πλέον έχει χάσει κάθε έννοια , αφού στην ουσία δεν σημαίνει τίποτα.

Είναι όρος που υποτίθεται εξαγνίζει και τα πιο σκληρά κομματικά στελέχη , ακόμη και εκείνους που αδιαφορούν παντελώς για τις στοιχειώδεις δημοκρατικές πρακτικές .

Είναι όρος που υποτίθεται δίνει σε υποψηφίους και συνδυασμούς εμβέλεια μεγαλύτερη από αυτή που θα είχαν εάν χρησιμοποιούσαν την κομματική τους ταυτότητα.

Υπάρχει η αντίληψη ότι η χρησιμοποίηση του αμέσως διευρύνει το ακροατήριο και μετατρέπει μια υποψηφιότητα σε εν δυνάμει πλειοψηφική οντότητα αφού το άχρωμο έχει μεγαλύτερες πιθανότητας να επιλεγεί ειδικά από αυτούς που πάντα ψηφίζουν με γνώμονα το καλό του τόπου .

Στην ουσία είναι μια ακόμη εκδοχή του στρουθοκαμηλισμού και δεδομένου ότι στις δημοτικές εκλογές οι πάντες γνωρίζουν τους πάντες  η χρησιμοποίηση του όρου  πλέον δεν έχει καμία ουσιαστική επίδραση στο εκλογικό σώμα .

Οι ψηφοφόροι βλέπουν ότι η ανεξαρτησία έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα , όσο της προεκλογικής περιόδου , μετά ο αποτυχών να κερδίσει  το δημαρχιακό αξίωμα  επικεφαλής μιας ανεξάρτητης δημοτικής παράταξης θα γίνει  Γενικός Γραμματέας σε υπουργείο , ενώ αργότερα ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος θα λάβει το χρίσμα του υποψήφιου βουλευτή.

Ανεξαρτησία για την ανάγκη του ρόλου και όπως η αλλαγή, όροι που παραπέμπουν σε πρακτικές υψηλού κόστους .

Ανεξαρτησία και Αλλαγή , όροι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε διότι θα αναγκαστούμε να ξαναζήσουμε τις επιπτώσεις τους , γιαυτο και όποτε ανασύρονται , είτε όπως το 2015 , είτε ως νεότερη έκδοση το 2023 θα πρέπει πάραυτα να στιγματίζονται και να αποδοκιμάζονται .

Το 2015 η ιδιότυπη αλλαγή οδήγησε στο κλείσιμο των  τραπεζών, στα capital controls, στο σκληρότερο μνημόνιο και στην υποθήκευση κρατικών περιουσιακών στοιχείων για 99 χρόνια.

Σήμερα οι πρωταγωνιστές του 2015 επανέρχονται ο ένας ζητώντας μια δεύτερη ευκαιρία και ο άλλος με το εναλλακτικό νομισματικό σύστημα Δήμητρα συνεχίζει να προσβάλει την νοημοσύνη των πολιτών και την αισθητική του πολιτικού συστήματος που δυστυχώς ανέχεται τέτοιου είδους επικίνδυνες γελοιότητες .

 

 

 

 

                                                                                              ΛΕΚΚΑΣ   ΣΑΡΑΝΤΟΣ 

                                                                                                 ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ