Σεβασμός στη νομιμότητα
Το κακό είναι ότι ενώ όλοι μιλούν για αλλαγή νοοτροπίας, με πρώτους τους ενεχομένους στην πολιτική κονίστρα, λαμβάνουν χώρα γεγονότα με ευθύνη των ιδίων των πολιτικών που υποδηλώνουν ότι δεν έχει γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος ούτε από αυτούς που υποτίθεται σχεδιάζουν τις λύσεις για την έξοδο από τη γενικευμένη κρίση.
Υποτίθεται ότι υιοθετήθηκε η πολιτική του μνημονίου για να μεταβληθεί η εικόνα της οικονομίας, να μπουν νέες βάσεις και να αλλάξουν δεδομένα και πρακτικές προς την κατεύθυνση μοντέλων βιωσιμότητας και ανάπτυξης που θαυμάζουμε σε πολλές δυτικές ανεπτυγμένες χώρες.
Αφορμή για τα παραπάνω, τα οποία πλέον θεωρούνται τετριμμένα, μας δίνεται από τη διελκυστίνδα μεταξύ τρόικας και υπουργείου οικονομικών αναφορικά με την είσπραξη από τις τράπεζες ποσού 555 εκατ. ευρώ που έχει εγγραφεί στον τρέχοντα προϋπολογισμό και αφορά απόδοση για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών με κεφάλαια ύψους 5 δισ. ευρώ στη βάση του πρώτου πακέτου ενίσχυσης επί υπουργίας Αλογοσκούφη το 2008.
Τα χρήματα αυτά δόθηκαν με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές, δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο με το πόσο αυτό μετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών και στη βάση των ετήσιων αποτελεσμάτων έχει δικαίωμα είσπραξης μερίσματος.
Το ελληνικό Δημόσιο, όμως, ξεχνά ότι μέρισμα δίνεται μόνο όταν υπάρχουν κέρδη και όχι όταν με υπαιτιότητα του (PSI) το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται εγκλωβισμένο στη ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης. Το ελληνικό Δημόσιο ξεχνά ότι οι οικονομικοί όροι δεν μεταβάλλονται ανάλογα με τις προσδοκίες του, ούτε ανάλογα με τις επιθυμίες του.
Η συμμέτοχη σε ένα μετοχικό κεφάλαιο γίνεται με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, οι οποίοι όροι δημιουργούν πλαίσια δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Η μετοχή ονομάζεται μετοχή, ενώ ανάλογα με τον χαρακτηριστικά της προσδιορίζεται ως κοινή, προνομιούχος, κ.τ.λ. Σε καμία περίπτωση, πλην εκείνης της απόλυτης καταπάτησης κάθε έννοιας δίκαιου, δεν μπορεί η μετοχή να ετεροπροσδιορίζεται ως δάνειο, ομόλογο ή οτιδήποτε άλλο.
Το ελληνικό Δημόσιο με την αρωγή γνωμοδότησης του Νομικού Συμβούλιου του κράτους θεωρεί ότι η κεφαλαιακή ενίσχυση του 2008 με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές αποτελεί δάνειο προς αυτές και άρα έχει δικαιώματα τόκων. Το ελληνικό Δημόσιο ξεχνά ότι η συμμετοχή του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο έχει προσμετρηθεί στα εποπτικά κεφάλαια και άρα η όποια αυθαίρετη επανατοποθέτησή τους ως δάνειο ή οτιδήποτε άλλο θα δημιουργήσει μεγαλύτερες των 50 δισ. ευρώ ανάγκες ανακεφαλαιοποίησής τους.
Δηλαδή ομιλούμαι για πρόσθετη ανακεφαλαιοποίηση και άρα αύξηση του δημοσίου χρέους μόνο και μόνο διότι κάποιοι ευφάνταστοι γραφειοκράτες νομίζουν ότι το επίσημο κράτος έχει μόνο δικαιώματα έναντι των φυσικών και νομικών προσώπων και καμία υποχρέωση, ούτε καν την υποχρέωση σεβασμού των υπογράφων του και των νομών.
Στο πλαίσιο του άγχους που τους διακρίνει ενέγραψαν ως έσοδο στον προϋπολογισμό τα 555 εκατ. ευρώ τώρα, διαπιστώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί αφού ούτε εφικτό είναι ούτε νόμιμο, όποτε και αλλάζουν κατά το δοκούν εντελώς αυθαίρετα έννοιες, όπως της κεφαλαιακής ενίσχυσης, του δάνειου, της απόδοσης, του μερίσματος, της μετοχής, του τόκου.
Βαφτίζουν το κρέας ψαρί και νομίζουν ότι παρέχουν υπηρεσίες στο κράτος.
Ξεχνούν ότι η βασική υπηρεσία ενός εντεταλμένου υπαλλήλου του Δημοσίου είναι η αξιοπιστία, ο σεβασμός της νομιμότητας και η αξιοπρέπεια. Πρέπει εν κατακλείδι όλοι να αντιληφθούν ότι η αλλαγή που επιζητούμε ως κράτος θα επέλθει μόνο μέσα από την αλλαγή νοοτροπιών κυρίως από την πλευρά εκείνων που πρέπει να δίνουν το παράδειγμα.
Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος
Κέρδος 14/10/2012 06:00
Του Σαράντου Λέκκα
Αναφορικά με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, το μεγάλο ζητούμενο εδώ και μήνες είναι η ενίσχυση της αξιοπιστίας, η οποία όμως στη βάση συγκεκριμένων γεγονότων συνεχώς βάλλεται με αποτέλεσμα η καχυποψία να έχει εντρυφήσει τόσο βαθιά στις συνειδήσεις τόσο των απλών πολιτών όσο και των εταίρων μας που καθετί πρέπει πλέον να στοιχειοθετείται στη βάση της νομιμότητας ώστε να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.Το κακό είναι ότι ενώ όλοι μιλούν για αλλαγή νοοτροπίας, με πρώτους τους ενεχομένους στην πολιτική κονίστρα, λαμβάνουν χώρα γεγονότα με ευθύνη των ιδίων των πολιτικών που υποδηλώνουν ότι δεν έχει γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος ούτε από αυτούς που υποτίθεται σχεδιάζουν τις λύσεις για την έξοδο από τη γενικευμένη κρίση.
Υποτίθεται ότι υιοθετήθηκε η πολιτική του μνημονίου για να μεταβληθεί η εικόνα της οικονομίας, να μπουν νέες βάσεις και να αλλάξουν δεδομένα και πρακτικές προς την κατεύθυνση μοντέλων βιωσιμότητας και ανάπτυξης που θαυμάζουμε σε πολλές δυτικές ανεπτυγμένες χώρες.
Αφορμή για τα παραπάνω, τα οποία πλέον θεωρούνται τετριμμένα, μας δίνεται από τη διελκυστίνδα μεταξύ τρόικας και υπουργείου οικονομικών αναφορικά με την είσπραξη από τις τράπεζες ποσού 555 εκατ. ευρώ που έχει εγγραφεί στον τρέχοντα προϋπολογισμό και αφορά απόδοση για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών με κεφάλαια ύψους 5 δισ. ευρώ στη βάση του πρώτου πακέτου ενίσχυσης επί υπουργίας Αλογοσκούφη το 2008.
Τα χρήματα αυτά δόθηκαν με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές, δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο με το πόσο αυτό μετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών και στη βάση των ετήσιων αποτελεσμάτων έχει δικαίωμα είσπραξης μερίσματος.
Το ελληνικό Δημόσιο, όμως, ξεχνά ότι μέρισμα δίνεται μόνο όταν υπάρχουν κέρδη και όχι όταν με υπαιτιότητα του (PSI) το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται εγκλωβισμένο στη ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης. Το ελληνικό Δημόσιο ξεχνά ότι οι οικονομικοί όροι δεν μεταβάλλονται ανάλογα με τις προσδοκίες του, ούτε ανάλογα με τις επιθυμίες του.
Η συμμέτοχη σε ένα μετοχικό κεφάλαιο γίνεται με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, οι οποίοι όροι δημιουργούν πλαίσια δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Η μετοχή ονομάζεται μετοχή, ενώ ανάλογα με τον χαρακτηριστικά της προσδιορίζεται ως κοινή, προνομιούχος, κ.τ.λ. Σε καμία περίπτωση, πλην εκείνης της απόλυτης καταπάτησης κάθε έννοιας δίκαιου, δεν μπορεί η μετοχή να ετεροπροσδιορίζεται ως δάνειο, ομόλογο ή οτιδήποτε άλλο.
Το ελληνικό Δημόσιο με την αρωγή γνωμοδότησης του Νομικού Συμβούλιου του κράτους θεωρεί ότι η κεφαλαιακή ενίσχυση του 2008 με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές αποτελεί δάνειο προς αυτές και άρα έχει δικαιώματα τόκων. Το ελληνικό Δημόσιο ξεχνά ότι η συμμετοχή του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο έχει προσμετρηθεί στα εποπτικά κεφάλαια και άρα η όποια αυθαίρετη επανατοποθέτησή τους ως δάνειο ή οτιδήποτε άλλο θα δημιουργήσει μεγαλύτερες των 50 δισ. ευρώ ανάγκες ανακεφαλαιοποίησής τους.
Δηλαδή ομιλούμαι για πρόσθετη ανακεφαλαιοποίηση και άρα αύξηση του δημοσίου χρέους μόνο και μόνο διότι κάποιοι ευφάνταστοι γραφειοκράτες νομίζουν ότι το επίσημο κράτος έχει μόνο δικαιώματα έναντι των φυσικών και νομικών προσώπων και καμία υποχρέωση, ούτε καν την υποχρέωση σεβασμού των υπογράφων του και των νομών.
Στο πλαίσιο του άγχους που τους διακρίνει ενέγραψαν ως έσοδο στον προϋπολογισμό τα 555 εκατ. ευρώ τώρα, διαπιστώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί αφού ούτε εφικτό είναι ούτε νόμιμο, όποτε και αλλάζουν κατά το δοκούν εντελώς αυθαίρετα έννοιες, όπως της κεφαλαιακής ενίσχυσης, του δάνειου, της απόδοσης, του μερίσματος, της μετοχής, του τόκου.
Βαφτίζουν το κρέας ψαρί και νομίζουν ότι παρέχουν υπηρεσίες στο κράτος.
Ξεχνούν ότι η βασική υπηρεσία ενός εντεταλμένου υπαλλήλου του Δημοσίου είναι η αξιοπιστία, ο σεβασμός της νομιμότητας και η αξιοπρέπεια. Πρέπει εν κατακλείδι όλοι να αντιληφθούν ότι η αλλαγή που επιζητούμε ως κράτος θα επέλθει μόνο μέσα από την αλλαγή νοοτροπιών κυρίως από την πλευρά εκείνων που πρέπει να δίνουν το παράδειγμα.
Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος
Κέρδος 14/10/2012 06:00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου