Τα αίτια της ήττας για τη Ν.Δ.
Πηγή : ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
Οι εκλογές τη 4ης Οκτωβρίου 2009 πέρασαν ήδη στην ιστορία όμως κατά την προσωπική μας άποψη πρέπει να θεωρηθούν εκλογές σταθμός με την έννοια ότι κάτι ουσιαστικό έχει αλλάξει στην ελληνική κοινωνία.
Η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία είναι στοιχείο δημοκρατίας όμως το εκλογικό σώμα για πρώτη φορά αρνήθηκε να υπακούσει στην πλειοψηφία του σε κανόνες και πλαίσια που είχαν διαμορφωθεί από την μεταπολίτευση και μετά .
Ο απόλυτος κομματισμός έδωσε την θέση του στον πραγματισμό και πλέον θα είναι απαραίτητο για κάθε διεκδικητή της εξουσίας ο παραμερισμός των ιδεολογικών πλαισίων .
Τείχη δεν υπάρχουν , η μετακίνηση του εκλογικού σώματος έγινε πλέον ευκολότερη υπόθεση με την έννοια ότι δεν υπάρχουν φραγμοί που να μετριάζουν την άρνηση και την πικρία των απλών ψηφοφόρων .
Η τιμωρία ως απόρριψη ενός κόμματος ή μιας πολιτικής τακτικής θα λειτουργεί ανεξάρτητα από ιδεοληψίες και κομματικές φιλίες .
Η ΝΔ του Καραμανλή δεν το κατάλαβε αυτό και το πλήρωσε .
Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι είχαν την εντύπωση ότι η εξουσία και οι υπουργικοί θώκοι θα είναι στο διηνεκές τμήμα της παρουσίας τους στα κοινά πλέον βρίσκονται εκτός του πολιτικού παιχνιδιού.
Περί τους 28 ανέρχονται οι υπουργοί και οι υφυπουργοί που είχε τιμήσει με την εμπιστοσύνη του ο Κ. Καραμανλής και σήμερα βρίσκονται εκτός βουλής .
Όλοι αυτοί που είχαν κάνει την υπεροψία την αλαζονεία και την απόσταση από τους πολίτες έμβλημα της διακυβέρνησης τους είχαν το θράσος να ξαναζητούν την ψήφο όσων επί 5 χρονιά θεωρούσαν μουζίκους .
Οι κλειστές πόρτες , η αλαζονική συμπεριφορά , η κακή έξωθεν μαρτυρία από συμπεριφορές και τρόπους διαβίωσης , η προκλητική στάση σε θέματα ηθικής τάξης , οι σάπιες αυλές και η υιοθέτηση πρακτικών που απείχαν από την αρχή του ταπεινά και σεμνά στοίχησαν στην κυβέρνηση και στην παράταξη .
Δεν έχασε μόνο η κυβέρνηση όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αλλά και το κόμμα ως παράπλευρος μηχανισμός νομής της εξουσίας .
Φθάσαμε στο σημείο ο γραμματέας του κόμματος και η επικεφαλής του πολιτικού σχεδιασμού να μην μπορούν να εκλεγούν ούτε βουλευτές ίσως διότι ο απλός λαός πήρε τις μετρητοίς την απαίτηση του γραμματέα του κόμματος να καταψήφιση όσους τον πλήγωσαν .
Το κόμμα την 5ετια 2004-2009 λειτούργησε και αυτό στην βάση της παρέας χωρίς να δίνει ζωτικό χώρο σε στελέχη που ήθελαν να προσφέρουν .
Τα μέλη της παρέας στην κάθε γραμματεία καθόριζαν τα πάντα έχοντας την εσφαλμένη εντύπωση πως οι απλοί πολίτες και τα απλά μέλη του κόμματος θα αποδέχονταν τις ιδιοτροπίες τους χωρίς να προβάλλουν ούτε τις τυπικές αστικές αντιρρήσεις .
Ο κόσμος απομακρύνθηκε και οι εκλογές το απέδειξαν .
Τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου δεν τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ , το αντίθετο τις έχασε η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ .
Το 2004 την ΝΔ είχαν εμπιστευτεί με την ψήφο τους 3.359.058 πολίτες , το 2007 οι ψήφοι μειώθηκαν στις 2.995.321 και το 2009 μειώθηκαν περαιτέρω στις 2.295.318 .
Μεταξύ 2004-2009 δηλαδή μέσα σε μια 5ετία η ΝΔ έχασε 1.063.740 ψηφοφόρους .
Το ίδιο διάστημα το ΠΑΣΟΚ κέρδισε 8.990 νέους ψηφοφόρους αφού από τους 3.002.531 του 2004 φθάσαμε στους 3.011.521 το 2009.
Δηλαδή από τις απώλειες των 1.063.740 ψηφοφόρων της ΝΔ το ΠΑΣΟΚ προσέλκυσε μόνο 8.990 .
Εάν λάβουμε υπόψη ότι ο ΛΑΟΣ την 5ετία 2004-2009 αύξησε την δύναμη του κατά 223.960 ψηφοφόρους αφού από τους 162.103 του 2004 το 2009 έφθασε τους 386.063 τότε εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα πως περίπου 800.000 ψηφοφόροι της ΝΔ απείχαν μη θέλοντας να καταψηφίσουν .
Στην ουσία το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδισε τίποτα απλά η διαφορά των 10 ποσοστιαίων μονάδων οφείλεται στην ΝΔ .
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου 2009 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία .
Το μήνυμα ο απλός πολίτης της χώρας το είχε δώσει από το φθινόπωρο του 2007 όταν έδινε στην κυβέρνηση της ΝΔ νίκη με όρους δεύτερης ευκαιρίας .
Τα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη δεν κατανόησαν τότε ότι η κοινωνική επιρροή της ΝΔ μειώνονταν και μάλιστα σημαντικά.
Τον Μάρτιο του 2004 είχαν ψηφίσει την ΝΔ 3,35 εκατομμύρια ψηφοφόροι .
Ψήφισαν διότι η ΝΔ υπερείχε στον ηθικό τομέα .
Οι πολίτες είχαν αηδιάσει με τα σκάνδαλα , την κακοδιαχείριση , τις μίζες , την διαφθορά , την ατιμωρησία και ήθελαν μια νέα διακυβέρνηση με όρους διαφάνειας , εντιμότητας και ταπεινότητας.
Οι απλοί ψηφοφόροι δεν είχαν ψηφίσει την ΝΔ ούτε για το πρόγραμμα της , ούτε για την διακήρυξη περί ανασυγκρότησης του κράτους .
Την ψηφίσαν διότι ήθελαν μια εξουσία με νέο ήθος και ύφος.
Τον Σεπτέμβριο του 2007 η ΝΔ ψηφίσθηκε από 3 εκατ. Πολίτες με την επιρροή της να μειώνεται κατά 350 χιλιάδες ψηφοφόρους.
Το μήνυμα δεν ελήφθη με αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές του 2009 η επιρροή να μειωθεί κατά 1,3 εκατ. ψηφοφόρους σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2007 και κατά 1,7 εκατ. ψηφοφόρους σε σχέση με τις εθνικές του 2004.
Το μήνυμα αυτή την φορά ήταν ισχυρότατο.
Δεν ελήφθη όμως .
Η συρρίκνωση της κοινωνικής επιρροής οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην συρρίκνωση της ηθικής υπεροχής της ΝΔ.
Τα σκάνδαλα ,η αλαζονεία και η ατιμωρησία αηδίασαν τους Νεοδημοκράτες οι οποίοι συνειδητά απείχαν από τις κάλπες.
Το βασικό πρόβλημα κυβέρνησης ,κόμματος και δημόσιας διοίκησης είναι η επιλογή των προσώπων που καλούνται να εφαρμόσουν την κυβερνητική πολιτική. Οι επιλογές στις περισσότερες των
περιπτώσεων ήταν από γραφικές (όπως με τις Διοικήσεις των νοσοκομείων ),ελάχιστα πειστικές (όπως με τους προέδρους των ασφαλιστικών ταμείων ) , κοντόφθαλμες (όπως με τους Γενικούς Γραμματείς Υπουργείων) και κοινωνικά αδόκιμες (όπως στους τομείς της υγείας ,της Δικαιοσύνης και της Ασφάλειας).
Οι πολίτες δεν ψηφίσαν την ΝΔ όχι γιατί είχαν πληγεί από την οικονομική κρίση , όχι γιατί η καθημερινότητα δεν είχε βελτιωθεί ,αλλά γιατί είχαν σιχαθεί από συμπεριφορές υπουργών , βουλευτών , κομματικών και κρατικών στελεχών.
Οι συμπεριφορές αυτές πλήγωσαν τους πολίτες και η τιμωρία ήρθε μέσω της κάλπης .
Ήταν τέτοια μορφής η δυσαρέσκεια του Νεοδημοκράτη που ακόμη και το συναίσθημα μπήκε στην άκρη .
Κάστρα έπεσαν όπως αυτό της Α´ Αθήνας , του Κιλκίς και της Φλώρινας , ενώ η Φωκίδα και η Άρτα έπεσαν ξανά στα χέρια του ΠΑΣΟΚ μετά από 24 και 16 χρόνια αντίστοιχα .
Η ΝΔ έχασε τους αγρότες και τους μικρομεσαίους ενώ καλές επιδόσεις έχει μόνο μεταξύ των ηλικιών άνω των 65 ετών .
Οι νέοι ψηφοφόροι που αποτελούν το 2,5% του εκλογικού σώματος στράφηκαν κατά 42% στο ΠΑΣΟΚ και μόνο το 21% προτίμησε την ΝΔ , ενώ οι γυναίκες κατά 44% προτίμησαν ΠΑΣΟΚ έναντι 36% την ΝΔ.
Σε ότι αφορά τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων της ΝΔ, το 11% πήγε προς το ΠΑΣΟΚ , το 6% στο ΛΑΟΣ ,το 2% στους Οικολόγους –Πράσινους ενώ από 1% πήραν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι η συναισθηματική ψήφος αφορά μόνο τα συμπαγή τμήματα των κομμάτων εξουσίας που καταγράφονται περί το 35% της εκλογικής τους δύναμης ενώ από κει και μετά οι συγκλίνουσες εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές και οι ιδεολογικές περιχαρακώσεις ανήκουν στο παρελθόν με όποιον τις ασπάζεται να είναι εκτός πραγματικότητας .
Οι αποφάσεις των ψηφοφόρων που διαμορφώνουν τις πλειοψηφίες άνω του 35% πλέον είναι συνάρτηση συμπεριφορών , προσώπων , ατομικών προτεραιοτήτων και κυρίως ηθικών κριτηρίων .

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS.GR ΣΤΙΣ 22/10/2009)

Η κρίση και η χρησιμότητα των θεωριών Κέινς και Φρίντμαν .
ΤΟΥ ΣΑΡ. ΛΕΚΚΑ

Η μεγαλύτερη οικονομική και πιστωτική κρίση που βιώνει η παγκόσμια οικονομία από το καλοκαίρι του 2007 και μετά τη δεκαετία του 1930 έφερε στην επιφάνεια τη χρησιμότητα των θεωριών που δοκιμάσθηκαν κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα.Για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης προκρίθηκαν σε επίπεδο εφαρμοσμένης οικονομικής πολιτικής οι θεωρίες των Κέινς και Φρίντμαν.Στην ουσία κεντρικές τράπεζες και κυβερνήσεις άρχισαν να παρεμβαίνουν προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης των δυσμενών και πρωτόγνωρων καταστάσεων, που έχει δημιουργήσει η κρίση από το καλοκαίρι του 2007, έχοντας χάσει περίπου έναν χρόνο στον προθάλαμο της αναμονής.Σήμερα, καθώς έχουν καλυφθεί χρονικά δύο περίπου χρόνια παρεμβάσεων, το ερώτημα που τίθεται έχει να κάνει με τη χρησιμότητα των θεωριών των δύο μεγάλων οικονομολόγων.Η συνταγή εξόδου από την κρίση σε ποιες αναλογίες περιείχε τον Κέινς και σε ποιες τον Φρίντμαν;Με δεδομένο ότι όλοι αποδέχονται τη χρησιμότητα και των δύο οικονομικών δράσεων που προτείνουν οι Κέινς και Φρίντμαν μέσω των θεωριών τους το ερώτημα που τίθεται σήμερα έχει να κάνει με την υπεροχή της μιας ή της άλλης δράσης σε επίπεδο εφαρμοσμένης οικονομικής πολιτικής.Από τη μια έχουμε την προτροπή του πατριάρχη του Φιλελευθερισμού Φρίντμαν να διοχετευθούν χρήματα στην οικονομία ως να ρίχναμε λεφτά με το ελικόπτερο και από την άλλη ο κλασικός οικονομολόγος Κέινς, που μας προτρέπει να αυξάνουμε τις δημόσιες δαπάνες σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ώστε να αυξηθεί η ζήτηση στην οικονομία.Μια αρχική αποτίμηση των παρεμβάσεων κεντρικών τραπεζών και κυβερνήσεων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ανάγκη κατ' αρχήν άμεσης αντιμετώπισης των δυσμενών επιπτώσεων και αφετέρου ο συστημικός κίνδυνος από την ενδεχομένη κατάρρευση των πιστωτικών ιδρυμάτων οδήγησε σε συνταγή παρέμβασης με μεγαλύτερη δοσολογία από Φρίντμαν.Για τη στήριξη των ευρωπαϊκών τραπεζών από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μέχρι και τα τέλη Μαΐου 2009 είχαν εγκριθεί ποσά που φθάνουν τα 5,3 τρισ. δολάρια ή 3,77 τρισ. ευρώ. Ποσό ιδιαίτερα μεγάλο εάν λάβουμε υπόψη ότι ξεπερνά το ΑΕΠ της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης της γερμανικής.Αυτά τα 3,77 τρισ. ευρώ αναλύονται σε 311,4 δισ. ευρώ για κεφαλαιακές ενισχύσεις, σε 2,92 τρισ. ευρώ για εγγυήσεις, σε 33 δισ. ευρώ για αγορά προβληματικών στοιχείων και σε 505,6 δισ. ευρώ για ενισχύσεις ρευστότητας των τραπεζών.Οι ΗΠΑ υπερέβαλαν εαυτόν, αφού η κυβέρνηση και η κεντρική τράπεζα δαπάνησαν με τις μορφές δανεισμού και χορηγήσεων το ποσό των 12,8 τρισ. δολαρίων για τη στήριξη των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων.Τα προγράμματα στήριξης της πραγματικής οικονομίας, όμως, που εμπεριέχουν Κέινς, αφού οδηγούν στην αύξηση των δημοσίων δαπανών, είναι σαφώς υποδεέστερα για να μην ισχυρισθούμε υποπολλαπλάσια των αντίστοιχων προγραμμάτων στήριξης των τραπεζών.Για παράδειγμα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που συνεδρίασε στις 11 και 12/12/2008 ενέκρινε σχέδιο ανάκαμψης της ευρωπαϊκής οικονομίας ύψους 200 δισ. ευρώ, ποσού ισοδύναμου προς το 1,5% του ΑΕΠ της ένωσης (περίπου 1,2% από εθνικούς πόρους και 0,3% από Κοινοτικούς πόρους).Το κάθε κράτος-μέλος θα εξειδίκευε τα μέτρα στη βάση των αναγκών του και στη μορφή είτε των δημοσίων δαπανών, είτε των φορολογικών απαλλαγών, είτε στη στοχευμένη στήριξη ορισμένων κατηγοριών - επιχειρήσεων που πλήττονταν όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες.Για τις ΗΠΑ το αντίστοιχο πρόγραμμα στήριξης της πραγματικής οικονομίας δημοσιοποιήθηκε αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του νέου προέδρου Ομπάμα ύψους 787 δισ. δολ. ισοδύναμου του 5,8% του ΑΕΠ. Ανάλογες στρατηγικές ελήφθησαν από τα περισσότερα κράτη της υφηλίου.Το πρόγραμμα ενίσχυσης της ιαπωνικής οικονομίας μέσω δημοσίων δαπανών και φορολογικών κινήτρων ήταν της τάξεως του 2% του ΑΕΠ, ενώ της Κίνας ύψους 450 δισ. ευρώ ή του 15% του ΑΕΠ στόχευε στην αναχαίτιση της πτώσης του ρυθμού ανάπτυξής της.Τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων είναι ανάλογα των χρημάτων που διατέθηκαν.Η πιστωτική κρίση και η κατάρρευση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ιδρυμάτων απεφεύχθη, ενώ η ομαλοποίηση των επιτοκίων δείχνει ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.Αντίθετα, η αύξηση της ανεργίας σε ευρωζώνη και ΗΠΑ σε επίπεδα περί του 9,5% το φθινόπωρο 2009 με αυξητικές τάσεις δείχνει ότι η πραγματική οικονομία ακόμη δοκιμάζεται.Προσωπικά πιστεύουμε ότι οι κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις σε διεθνές επίπεδο υπερέβαλαν, διοχετεύοντας περισσότερα κεφάλαια από αυτά που απαιτούνταν για τη σταθεροποίηση των πιστωτικών αγορών.Η βοήθεια που εδίδετο προς τις τράπεζες ανασύρει από το υποσυνείδητο εικόνες επισιτιστικής βοήθειας που έστελναν οι δυτικές χώρες με τα ελικόπτερα προς διάφορα αφρικανικά κράτη.Τα τρόφιμα σε ελάχιστες περιπτώσεις έφθαναν σε αυτούς που πραγματικά είχαν ανάγκη.Τις περισσότερες φορές κατέληγαν στα χέρια φυλάρχων και πολέμαρχων, οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν για την αύξηση της δικιάς τους επιρροής.

Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 18/10/2009)

Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Κορινθία.
Πηγή : ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα που έβγαλε η κάλπη της 4ης Οκτωβρίου 2009 για την Κορινθία .
Ότι δεν κέρδισε το ΠΑΣΟΚ παρά την φαινομενικά μεγάλη ποσοστιαία διαφορά , αλλά ότι έχασε η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ .
Και εξηγούμεθα .
Το 2004 την ΝΔ στην Κορινθία είχαν εμπιστευτεί με την ψήφο τους 50.445 πολίτες , το 2007 οι ψήφοι μειώθηκαν στις 46.027 και το 2009 μειώθηκαν περαιτέρω στις 36.264 .
Μεταξύ 2004-2009 δηλαδή μέσα σε μια 5ετία η ΝΔ έχασε 14.181 ψηφοφόρους .
Το ίδιο διάστημα το ΠΑΣΟΚ κέρδισε 925 νέους ψηφοφόρους αφού από τους 46.182 του 2004 φθάσαμε στους 47.107 το 2009.
Δηλαδή από τις απώλειες των 14.181 ψηφοφόρων της ΝΔ το ΠΑΣΟΚ προσέλκυσε μόνο 925 .
Εάν λάβουμε υπόψη ότι ο ΛΑΟΣ στην Κορινθία την 5ετία 2004-2009 αύξησε την δύναμη του κατά 2.496 ψηφοφόρους αφού από τους 2.816 του 2004 το 2009 έφθασε τους 5.312 τότε εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα πως περίπου 8.000 ψηφοφόροι της ΝΔ απείχαν μη θέλοντας να καταψηφίσουν .
Η αποχή στις φετινές εκλογές για τον νομό Κορινθίας έφθασε το 26,4% ενώ το 2004 καταγράφονταν στο 20,5%.
Στην ουσία το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδισε τίποτα στην Κορινθία απλά η διαφορά των 10 ποσοστιαίων μονάδων οφείλεται στην ΝΔ και στους λόγους που ήδη από τις 13 Ιουνίου 2009 με άρθρο μας στο ISTHMUS .GR αναλύαμε .
Τότε γράφαμε :
« Ο Κορίνθιος Νεοδημοκράτης έχει απογοητευθεί από συμπεριφορές πολιτικών στελεχών που κρίνονται με τους επιεικέστερους των χαρακτηρισμών ως πολιτικά και κοινωνικά απαράδεκτες .
Η ΝΔ στην Κορινθία έχει τρεις βουλευτές κάτι που έχει να ξανασυμβεί από την δεκαετία του 70 .
Παρόλα αυτά όμως καμιά δυναμική δεν έχει δημιουργηθεί από τον Σεπτέμβριο του 2007 από την αριθμητική αυτή υπεροχή.
Ο λόγος απλός και έχει να κάνει με την στελέχωση του ψηφοδελτίου.
Όταν διαμορφώνεται ψηφοδέλτιο στην βάση των προτιμήσεων που έχουν κάποια επώνυμα στελέχη με απώτερο στόχο την εύκολη επανεκλογή τους τότε είναι λογικό και επόμενο η έλλειψη ανταγωνισμού να οδηγεί στην εκλογή ή επανεκλογή στελεχών που είναι πολιτικά και τεχνοκρατικά ανεπαρκή.
Εάν στην ανεπάρκεια προστεθούν η αλαζονεία και η υπεροψία τότε εύκολα γίνεται αντιληπτή η αιτία απομάκρυνσης των ψηφοφόρων από την ΝΔ.
Ο Κορίνθιος Νεοδημοκράτης έχει αηδιάσει από πρακτικές και συμπεριφορές που είναι μακράν των αρχών της παράταξης .
Ο Κορίνθιος Νεοδημοκράτης έχει απογοητευθεί από την έλλειψη σεβασμού που επιδεικνύουν ορισμένα πολιτικά στελέχη που νομίζουν ότι ο Υπουργικός ή ο βουλευτικός θώκος όπως και η συμμετοχή σε κάποιο ΔΣ ή σε κάποια διοικητική θέση τους δίνει το δικαίωμα να μην λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων του νομού.
Ο Κορίνθιος Νεοδημοκράτης έχει εκνευρισθεί από την απουσία έστω και μιας τυπικής προσέγγισης από το πολιτικό δυναμικό της ΝΔ προς την κατεύθυνση ανάδειξης προβλημάτων κοινού ενδιαφέροντος
Ο Κορίνθιος Νεοδημοκράτης έχει καταγράψει πρακτικές που υπηρετούν ιδιοτελή συμφέροντα σε βάρος του συνόλου .
Στις ευρωεκλογές τιμωρηθήκαν η έπαρση , η αλαζονεία , η ανεπάρκεια , η υπεροψία και η αδιαφορία προς τον απλό πολίτη.
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν .
Η επανάκτηση της εμπιστοσύνης προϋποθέτει επιστροφή σε αξίες και αρχές που έχουν καταστρατηγηθεί.
Το ερώτημα είναι , εάν το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό μπορεί να αλλάξει την έξωθεν κακή μαρτυρία που το ίδιο έχει διαμορφώσει.
Κατά την άποψη μας απαιτείται στην παρούσα φάση αναδιάταξη του πολιτικού δυναμικού με ορθολογικότερα ( είναι απαράδεκτη και κοινωνικά και πολιτικά μη αποδεκτή η εικόνα των πολυθεσιτών ) και αντικειμενικότερα κριτήρια.
Η ανανέωση είναι επιπλέον επιτακτική ανάγκη και μάλιστα πρέπει να έχει χαρακτήρα ολοκληρωτικά ριζικό.»
Αυτά γράφαμε λίγο μετά τις ευρωεκλογές όμως δυστυχώς για την παράταξη και τους Νεοδημοκράτες στο μεσοδιάστημα που ακολούθησε μέχρι τις εθνικές εκλογές η κατάσταση χειροτέρευσε με αποκορύφωμα την προεκλογική περίοδο .
Τότε το επίπεδο των υποψηφίων που ζητούσαν την ψήφο μας έπεσε ακόμη χαμηλότερα με ανταλλαγή ύβρεων και χαρακτηρισμών.
Στην ουσία ακόμη και την ύστατη ώρα δεν είχε γίνει κατανοητή η απέχθεια ενός μεγάλου κομματιού της βάσης για την καταστρατήγηση του σεμνά και ταπεινά που είχε κάνει σημαία η ΝΔ από το 2004. Ο απλός πολίτης έχει ένστικτο .
Έστειλε του δραγάτες στην Βουλή αφού δεν έχει κάτι πιο ουσιαστικό να επιλέξει, ως το λιγότερο κακό και τους αριστοκράτες στο σπίτι τους βάζοντας οριστικά τέλος σε μια ολόκληρη εποχή.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ISTHMOS.GR ΣΤΙΣ 14/10/2009)

Σκιές πίσω από τα οικονομικά θαύματα.
Του Σαρ. Λέκκα

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε έρθει αντιμέτωποι με διάφορα αναπτυξιακά φαινόμενα που ο διεθνής Τύπος τα προσδιόρισε ως αναπτυξιακά θαύματα.
Το ιαπωνικό θαύμα κατά τη δεκαετία του '80, το ασιατικό θαύμα της δεκαετίας του '90 με το ευφάνταστο προσωνύμιο, οι ασιατικές τίγρεις και σε ευρωπαϊκό επίπεδο το ιρλανδικό θαύμα με το εξίσου θεαματικό προσωνύμιο, η κέλτικη τίγρης αποτελούσαν τα χαρακτηριστικότερα αναπτυξιακά παραδείγματα που γνώρισε η παγκόσμια οικονομία. Ηταν θαύματα όμως ή διάττοντες αστέρες που έλαμψαν για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο; Η ιστορία έχει δείξει ότι στην οικονομία δεν γίνονται θαύματα.Ο,τι εντυπωσιάζει, ό,τι ξεχωρίζει, ξεχωρίζει διότι υπάρχει συγκεκριμένο υπόβαθρο στήριξής του.Πολλά από τα θαύματα που έχει γνωρίσει η παγκόσμια οικονομία δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά τεχνική ανάδειξη με συγκριμένους τρόπους μιας αναπτυξιακής δομής, η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα κινούνταν σε επίπεδα απλής αναγνώρισης.Οπως στον αθλητισμό το ντόπινγκ διαμορφώνει υπεραθλητές, οι οποίοι υπό άλλες συνθήκες θα ήταν απλοί αθλητές με ικανοποιητικές επιδόσεις στην καλύτερη των περιπτώσεων, έτσι και στην οικονομία η χρησιμοποίηση των παραγωγικών δομών με ντόπινγκ μια ευνοϊκή συγκυρία ή ένα τεχνικό υπόβαθρο μπορεί να μετατρέψει το θετικό σε μέγιστο και το απλό σε θαύμα.Πίσω από κάθε οικονομικό θαύμα πάντα υπάρχει ένα τεχνικά διαμορφωμένο υπόβαθρο, το οποίο όσο συντηρείτε το θαύμα προκαλεί τον θαυμασμό.Από τη στιγμή που το υπόβαθρο διαλύεται πάντα και σχεδόν άμεσα διαλύεται και το θαύμα.Η διάλυση του θαύματος δεν είναι αναίμακτη, πάντα αφήνει συντρίμμια υλικά, σωματικά και ηθικά.Τα συντρίμμια που άφησε η διάλυση του ιρλανδικού θαύματος προκαλεί σήμερα το αρνητικό ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας.Το τεράστιο έλλειμμα της Ιρλανδίας στα επίπεδα του7,1% για το 2008 ανάγκασε την Ιρλανδική κυβέρνηση στη λήψη εκτάκτων μέτρων για τη συγκράτησή του.Το 2008 η ιρλανδική οικονομία συμπλήρωσε τρία χρονιά ύφεσης και φυσικά τρία χρόνια προϋπολογισμών λιτότητας.Για το 2009 προβλέπεται συρρίκνωση της οικονομίας κατά 8%, ενώ το έλλειμμα αναμένεται να φθάσει στο 13% του ΑΕΠ.Η παρατεταμένη ύφεση, τα σκληρά φορολογικά και εισπρακτικά μέτρα καθώς και η απουσία προοπτικής εξόδου από την κρίση οδήγησαν τον Οκτώβριο του 2008 σε κοινωνική έκρηξη με διαδηλώσεις και επεισόδια.Η απουσία οικονομικής δραστηριότητας, η διόγκωση της ανεργίας και η πτώση των καταναλωτικών δαπανών έχουν οδηγήσει στην εντυπωσιακή μείωση των φορολογικών εσόδων.Η ύφεση έχει στερέψει τις πηγές εσόδων με αποτέλεσμα ο φαύλος-κύκλος αρνητικής ανάπτυξης, ύφεσης, ανεργίας, χαμηλής κατανάλωσης, απουσίας εσόδων, νέας φορολογίας να έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο.Και όλα αυτά στην Ιρλανδία, την κέλτικη τίγρη, την οικονομία θαύμα της περιόδου 1995-2005. Κατά τη δεκαετία αυτή το ιρλανδικό ΑΕΠ διπλασιάσθηκε με αποτέλεσμα το κατά κεφαλήν εισόδημα να ξεπεράσει το μέσο όρο της ευρωπαϊκής ένωσης, ενώ η χρηματιστηριακή αξία των εταιρειών πενταπλασιάσθηκε.Η απασχόληση αυξήθηκε, το ίδιο και η ζήτηση, ενώ ο επενδυτικός οργασμός έγινε παράδειγμα προς μίμηση από πολλά ευρωπαϊκά κράτη.Τι είχε γίνει όμως και η Ιρλανδία από μια τυπικά ευρωπαϊκή χώρα μετατράπηκε σε οικονομικό τίγρη;Ποιο ήταν το υπόβαθρο που εκτόξευσε την ιρλανδική οικονομία;Το μυστικό είναι απλό, η συναλλαγματική ισοτιμία.Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 η Ιρλανδία συνέδεσε το νόμισμά της με το γερμανικό μάρκο στα πλαίσια της δημιουργίας του ευρώ.Στη βάση του πραγματικού γεγονότος ότι οι εξαγωγές της Ιρλανδίας κατευθύνονταν προς αγγλοσαξονικές χώρες των οποίων τα νομίσματα ήταν σαφώς υπερτιμημένα, οι εμπορικές συναλλαγές αυξήθηκαν εντυπωσιακά, δίνοντας ώθηση στην οικονομία.Η υποτίμηση του νομίσματος για αρκετά χρόνια έφθασε το 50%, διαμορφώνοντας ιδανικές αναπτυξιακές συνθήκες.Το φθινόπωρο του 2000 η Ιρλανδία πραγματοποιούσε συναλλαγές με ισοτιμία ευρώ-δολαρίου στα 0,82 δολάρια, ενώ το καλοκαίρι του 2008 με ισοτιμία 1,60 δολάρια.Οσο η υποτίμηση λειτουργούσε ως αναπτυξιακό ντόπινγκ, το οικονομικό θαύμα αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση, ο χρηματοοικονομικός τομέας διογκώνονταν, η ανεργία μειωνόταν και οι τιμές των ακινήτων καθημερινά φούσκωναν, αντικατοπτρίζοντας τη μεγάλη ζήτηση.Από τη στιγμή που το υποτιμητικό ντόπινγκ πήρε τέλος, το θαύμα τελείωσε. Οπως λέγεται όσο υψηλότερα αναβαίνει κάποιος τόσο ισχυρός θα είναι ο γδούπος της πτώσης.Ετσι και στη Ιρλανδία, ο απόηχος της κατάρρευσης είναι μεγάλος. Η ύφεση έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, η ανεργία έχει δημιουργήσει κοινωνικές εκρήξεις, οι τιμές των μετοχών έχουν μειωθεί κατά 90%, οι τιμές των ακινήτων έχουν εντυπωσιακά συρρικνωθεί, ο χρηματοπιστωτικός τομέας έχει βουλιάξει και το ιρλανδικό θαύμα λοιδορείται παγκοσμίως για την τύχη του.Στην ουσία όλα τα οικονομικά θαύματα έχουν την ίδια τύχη.Εκείνο που αλλάζει είναι ο χρονικός ορίζοντας που απαιτείται κάθε φορά από τη στιγμή που ένα θαύμα τελειώνει για να έρθουν τα πράγματα τουλάχιστον στην προτεραία κατάστασή τους. Η Ιρλανδία ελπίζει ότι δεν θα έχει την τύχη των Ασιατών και ειδικά της Ιαπωνίας, η οποία παλεύει από το 1985 να βρει τον δρόμο της.Τα πράγματα είναι δύσκολα αφού πέρα από την ύφεση, την πτώση των εσόδων, την αύξηση των ελλειμμάτων και του χρέους η Ιρλανδία θα πρέπει να αντιμετωπίσει και την υποεπένδυση των δημοσίων υποδομών.Κατά την περίοδο του θαύματος έγινε υπερεκμετάλλευση των υποδομών στα όρια της εξάντλησης, πράγμα που σημαίνει ότι σήμερα αυτό το κενό πρέπει να καλυφθεί με τις κατάλληλες επενδύσεις.Το ερώτημα είναι πώς θα γίνουν επενδύσεις με τεράστια ελλείμματα και μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο δημόσιο χρέος.

Ο κ. Σαράντος Λέκκας είναι οικονομολόγος

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 11/10/2009)

Η αδυναμία παραγωγής το μείζον πρόβλημα της Ελλάδας.
ΤΟΥ ΣΑΡ. ΛΕΚΚΑ

Μπορεί η όλη συζήτηση για την οικονομία να επικεντρώνεται στα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος μιας και η περίοδος που προηγήθηκε ήταν απόλυτα προεκλογική και τέτοιου είδους θεματολογία ενδεικνύονταν για προφανείς λόγους, πλην όμως το σημαντικότερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι σαφέστατα άλλο.Εάν κρίνουμε από την προεκλογική περίοδο, η επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στα υγιώς καθοριζόμενα από την Ευρωπαϊκή Ενωση μεγέθη θα λύσει διά παντός το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.Η ουσία των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, όμως, δεν είναι ούτε τα ελλείμματα ούτε το χρέος. Η ουσία των προβλημάτων είναι η αδυναμία παραγωγής. Στη χώρα μας δεν υπάρχει ισχυρή παραγωγική βάση, κάτι που αποκαλυπτικά διαφαίνεται από το εξωτερικό ισοζύγιο. Η χώρα δεν παράγει στον βαθμό που θα μπορούσε.Ο αγροτικός τομέας συνεχώς συρρικνώνεται, ενώ μετά το 2013, οπότε και οι επιδοτήσεις στο μέγεθος και στον βαθμό που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε θα λάβουν τέλος, τα προβλήματα θα διογκωθούν.Οι Ελληνες αγρότες στηρίζονται εν πολλοίς στο εισαγόμενο και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό.Απουσιάζει παντελώς όμως ο παραγωγικός προσανατολισμός, δηλαδή τι προϊόντα πρέπει να παραχθούν, σε ποιες ποσότητες και με ποιες προδιαγραφές.Ο δευτερογενής τομείς δεν είναι ανταγωνιστικός στις δύσκολες και απαιτητικές διεθνείς αγορές.Οι ακαθάριστες εξαγωγές αγαθών το 7μηνο Ιανουάριος - Ιούλιος 2009 έφθασαν τα 6,6 δισ. ευρώ περίπου στο 1/3 των εισαγωγών της ίδιας χρονικής περιόδου που έφθασαν τα 18,4 δισ. ευρώ.Και για να μην ισχυρισθεί κάποιος ότι τα επίπεδα των εξαγωγών είναι μικρά λόγω της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, αρκεί να αναφέρουμε ότι και το 2007 τα έσοδα των εξαγωγών το αντίστοιχο χρονικό διάστημα καταγράφηκαν στα 6,9 δισ. ευρώ έναντι εισαγωγών 22,4 δισ. ευρώ. Το εξωτερικό ισοζύγιο από τις ισχυρότερες βιομηχανίες μας είναι η ναυτιλία, με εισπράξεις για το 7μηνο Ιανουάριος - Ιούλιος 2009 της τάξεως των 7,9 δισ. ευρώ και ο τουρισμός με εισπράξεις 5 δισ. ευρώ.Και οι δυο αυτοί τομείς έχουν πληγεί και μάλιστα σημαντικά από τη διεθνή κρίση, με τη ναυτιλία να καταγράφει τις μεγαλύτερες απώλειες εάν σκεφθούμε ότι κατά το αντίστοιχο 7μηνο του 2008 οι εισπράξεις της καταγράφονταν στα 11,4 δισ. ευρώ.Το εξωτερικό ισοζύγιο δείχνει ξεκάθαρα το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, το οποίο είναι θέμα καθαρά παραγωγής.Μπορεί τα μεγέθη του ισοζυγίου συγκυριακά το 7μηνο Ιανουάριος - Ιούλιος 2009 να εμφανίζονται μειωμένα κατά 4,9 δισ. ευρώ ή κατά 22,9%, όμως αυτό οφείλεται στη διεθνή κρίση, στη μείωση της ζήτησης και φυσικά στη μείωση των εισαγωγών.Οταν το σύνολο των εισαγωγών μειώνεται κατά 11,2 δισ. ευρώ ή κατά 29,2 %, τότε η ωραιοποιήσει των μεγεθών δεν σημαίνει και τακτοποίηση των προβλημάτων που διαχρονικά υπάρχουν.Οπως αντίθετα η χειροτέρευση των μεγεθών δεν είναι κατ’ ανάγκη άσχημη όταν είναι αποτέλεσμα εισαγωγής κεφαλαιουχικών αγαθών.Το ζητούμενο για την οικονομία είναι η παραγωγή, οι παραγωγικές επενδύσεις, ανεξάρτητα εάν προέρχονται από τον ιδιωτικό, τον δημόσιο τομέα ή από συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.Εκείνο που απαιτείται, επομένως, είναι ένα πλαίσιο σταθερότητας και τόνωσης της παραγωγικότητας.Εχει ειπωθεί ότι τους παραγωγικούς κλάδους που αντιμετωπίζουν προβλήματα και βιώνουν καταστάσεις στασιμότητας τους επιδοτείς, τους κλάδους που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα και λειτουργούν εύρυθμα τους αφήνεις να συνεχίζουν στον ρυθμό τους , ενώ τους κλάδους που έχουν υπερ-ανάπτυξη τους φορολογείς.Σε καμία περίπτωση όμως δεν δημιουργείς ανασχετικούς παράγοντες αποτροπής επενδύσεων, κατά την ώρα μάλιστα που ο ανταγωνισμός προσέλκυσης επενδύσεων είναι ιδιαιτέρα σκληρός.Ειδικά το φορολογικό υπόβαθρο που ισχύει διεθνώς και δει στις όμορες βαλκανικές χώρες σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ξεπεραστεί στη βάση των δημοσιονομικών αναγκών.Η φορολόγηση των εταιρειών - είτε ομιλούμε για καθαρά κέρδη, είτε για τα διανεμόμενα κέρδη, είτε για τα μη διανεμόμενα - πρέπει να λαμβάνει υπόψη τους συντελεστές που εφαρμόζουν χώρες ανταγωνιστικές με την Ελλάδα.Στην Κύπρο για παράδειγμα οι φορολογικοί συντελεστές επιχειρήσεων είναι περί το 10%, κάτι που έχει οδηγήσει στην αύξηση των άμεσων επενδύσεων και κατ’ επέκταση στην αύξηση των θέσεων απασχόλησης με μείωση της ανεργίας σε χαμηλότατα επίπεδα.Στη χώρα μας η προσέλκυση επενδύσεων είναι μονόδρομος, εάν πραγματικά θέλουμε να μεγεθύνουμε την παραγωγική βάση.Οι επενδύσεις είναι αναγκαίος όρος ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και κυρίως πραγματικής εξυγίανσης.Εφόσον τα μεγέθη του δημόσιου ελλείμματος και του δημόσιου χρέους εκφράζονται ως ποσοστά του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, μία μεγέθυνσή του σε μεγάλο χρονικό βάθος αυτόματα θα δημιουργήσει συνθήκες εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών.Η ενίσχυση της παραγωγικότητας σε βάρος άλλων αντι-αναπτυξιακών δαπανών πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους ότι αποτελεί το ισχυρότερο και ίσως μοναδικό υπόβαθρο ανάπτυξης.Αυτή την ενίσχυση άλλοι την εκλαμβάνουν ως απλό νοικοκύρεμα της οικονομίας, άλλοι ως ενίσχυση κλάδων που έχουν ανάγκη επιδοτήσεων και άλλοι ως πατερναλιστική πρακτική.Οπως όμως και να την εκλαμβάνουν, θα πρέπει επιτελούς να κατανοήσουν ότι χωρίς την ενίσχυσής της ούτε η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί ούτε τα δημόσια οικονομικά θα θεραπευτούν.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΙΣ 4/9/2009)